Τι μου φωνάζεις σε ακούω, μήπως το κάνεις για ν’ ακούσεις τη φωνή σου που εχθές την αποκάλεσες σπουδαία ?
Μην αγριεύεις κι’ η φωνή σου κάνει αγριεμένο αντίλαλο , αυτός γυρνάει μέσα σου σα bumerang και πνίγει ασφυχτικά τα σωθηκά σου.
Φώναξε , ανάσανε και δώς μου ένα χαμόγελο
για να γλυκάνεις λίγο το θυμό σου,
εγώ σε άκουσα,
ε και ? τι έγινε ?
θα συνεχίσω να ’μαι ευτυχισμένη
2 σχόλια:
Μάλιστα.
Κανείς δε μπορεί να σε κατηγορήσει για κρυφές σκέψεις που δεν ειπώθηκαν.
Αλλά αυτό δεν είναι δίκαιο, από τη μεριά σου εσύ τα λες, ξεσπάς και από την άλλη αφήνεις τα δύσκολα στους αναγνώστες για να κατανοήσουν αυτό που θα διαβάσουν, το επιδερμικό, άντε ίσως οσφρήσουν και λίγο παραμέσα, χρησιμοποιώντας τη φαντασία τους.
Τελικά ο ορισμός του αφ-ορισμού ποίος είναι?
δύσκολα ? ποιά δύσκολα ?
ή το αντιλαμβάνεσαι το κεί-μαινο (κείμαι) ή όχι! τι παιδεύεσαι ?
αφ-ορισμοί , ορισμ-ένες αλήθειες -υποκειμενικές-σύντομες και περιεκτικές οι οποίες ενίοτε αυθαδιάζουν,έχουν όμως το ακαταλόγιστο εξ ορισμού .
Δημοσίευση σχολίου