Όντας μεσήλιξ

H κόρη του κυρίου Ν ,

έβρισε προκλητικά τον κύριο Β
γιατί την αποκάλεσε αχειραγώγητη.
Ο κύριος Β έμεινε εμβρόντητος,
Ο κύριος Ν που ήταν παρών υπερασπίστηκε την τιμή
της κόρης του .
Η λαλίστατη νεαρά έφυγε ικανοποιημένη αφήνοντας
τους δύο αρτηριοσκληρωτικούς πενηνταπεντάρηδες
να μέμφονται υποδεικνύοντας περί ηθικής .
Κύριος Β : abyssus abyssum invocat
Κύριος Ν : o tempora ! o mores !
Η φιλονικία απέκτησε πολιτισμικό ενδιαφέρον
καθώς διέθετε φανερά ρήσεις και αντιρρήσεις
μιας άλλης εποχής .
ωστόσο διέθετε μια άκρατη αξιοπρέπεια
και οι πρωταγωνιστές καμαρώνανε για κάθε φράση τους
που υποδείκνυε την απόλυτη ταύτιση τους με τα «χρηστά ήθη»
κομπάζοντας ταυτόχρονα για τη διανοητική υπεροχή τους
έναντι του αντιπάλου ομιλητή.
Στο τέλος ο αρχικός λόγος της διαφωνίας ξεχάστηκε.
Η φιλονικία μετατράπηκε σε σύμπνοια λόγου και η κουβέντα
στράφηκε προς τον «άγνωστο θάνατο» ,

την ασημαντότητα της υπάρξεως
αλλά και στον έρωτα –

αυτόν που πέρασε και τους προσπέρασε

αλλά και σ’εκείνον που κρυφά ο καθένας προσδοκά

κι’άς μην αρμόζει στην ηλικία του ετούτη η προσδοκία!
Με γεμίζει σεβασμό ο μοναχικός ασκητισμός των μεγάλων ανθρώπων ,

ακόμα κι’αν αυτός κλέβει λιγοστές στιγμές από την καθημερινότητα τους .
Τα όρια τους τα γνωρίζουνε,

τα όρια του συνομιλητή τους τα μαντεύουνε.
Βάση ακλόνητη ο λόγος τους.
Το χρέος τους το γνωρίζουν

και όλη η ψυχή και η ύπαρξή τους είναι στραμμένη εκεί ,

στην ατέλειωτη σιωπή του χρέους τους.
Και το υπηρετούν ορθά , συνειδητά –

αυτό τους χάρισε ο χρόνος
που πέρασε από πάνω τους : την ορθή συνείδηση .
αντιλαμβάνομαι το μεγαλείο τους όταν μετά από μια φιλονικία
όπου επικαλούνται οπισθοδρομικά επιχειρήματα,
αποφασίζουν να διαλέγονται με σοφία και παρρησία

έχοντας γνώση της πρότερης υπερβολής τους.
Τολμώ να
υποκλίνομαι εμπρός στην αβίαστη παραδοχή της άγνοιας τους!