Άκριτα

Νύστα γλυκιά και ηδονή μακράς σιωπής.
Έβαλε πρόστιμο ο ζογκλέρ στον ακροβάτη.
Γλυκά κοιμίζω το ένα μέλος μετά τ’άλλο
και στης μετραίσας την ποδιά βαριανασαίνω!
Ο ήλιος σήμερα μου έστησε καρτέρι και ...με παγίδευσε , σα με παρέδωσε στου σκότους το νυστέρι.
Έμεινε ήσυχος που μού’στησε καρτέρι
- «Δε σε πουλώ και μη φοβάσαι» του φωνάζω , μα εκείνος έφυγε γιατί ήταν πια η ώρα!
Γυρνώ και ψάχνω της μετραίσας την αγγάλη
–μονάχα εκεί πουλώ το σώμα μου ώς μ’αρέσει!
Πόσους θεούς θα προσκυνήσω για ν’αλλάξω αυτό που ζώ με κάποιο άλλο μεγαλείο ;