Ούλτιμο κάλεσμα

Αέναος ,πολύπλευρος αγών σ’ένα συμπαντικό χωροχρόνο με
δίχως συγκεκριμένα τα όρια-άκρα του.
Σ’αυτή τη διαρκή αναζήτηση – αμφισβήτηση συμβουλευόμεθα συνισταμένες εκ διαμέτρου αντίθετες από τη μια , ενώ από την άλλη αυτές αποτελούν πλευρές αυτού του ενός συμπαντικού χωροχρόνου.
Πως λοιπόν να απομονώσουμε τις αστρικές συνισταμένες (που λειτουργούν υπό το βλέμμα των μαθηματικών επιστημών) από τις θεολογικές ερμηνείες , τις ουμανιστικές θεωρίες ,τις μεταφυσικές θέσεις-αντιθέσεις και τις σύγχρονες μινιμαλιστικές προτάσεις περί βίου και επιβίωσης ?
Επιπλέον εφόσον η απομόνωση και δια βίου παραδοχή μιας και μόνο εκ των προαναφερθέντων συνισταμένων δε φανερώνει πράγμα ουδέν , θα ήταν φρόνιμο να δεχτούμε την πολλαπλότητα του θέματος της ύπαρξης καθώς και τη συμβολή όλων ανεξαιρέτως των παραμέτρων στη διαιώνιση αυτού.
Δεν ωφελούν οι ερμηνείες παρά οι έξυπνες διαπιστώσεις , που εκ-παιδεύουν το νου και διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον υμών για διαιώνιση του είδους μας και του περιβάλλοντος χώρου (συμπεριλαμβανομένων και των σχέσεων του είδους μας με ομοίους ή με άλλα είδη αντιστοίχως).
Ας προβάλουμε λοιπόν βάσει του απολύτου των υπαρκτικών ερωτημάτων την απλούστατη και απλοϊκή ίσως παραδοχή :
«Να μην διαχειρίζονται τη ζωή και την ύπαρξή μας τα αναπάντητα (ερωτήματα) υπό τη σκιά των πολλαπλασίων συνισταμένων που οριοθετούν και περιβάλλουν την παρουσία μας αλλά και να μην παρεμβαίνουν αυτά στις σχέσεις μας και κατ’επέκταση να μη «γκετοποιούν» τις συναναστροφές μας».
Τα δεδομένα είναι αυτά που βλέπουμε , οι συσχετισμοί αλλάζουν, αλλά αυτό ουδόλως αποτελεί παράγοντα διαχωρισμού ομάδων ( νοώντας πάντα τις ομάδες που οργανώνονται ως πρωτοπόροι και ιδανικοί καθοδηγητές-ερμηνευτές).Οι ομάδες δημιουργούνται-θα έπρεπε τουλάχιστο-για λόγους κοινωνικού καθορισμού ανάληψης έργου.
Με λίγα λόγια μια ευχή : ας λειτουργήσουν οι μηχανισμοί της απλοποίησης και των απλών συσχετισμών βίου και επιβίωσης.