Ένα παιδί και μια γιορτή

Και ξάφνου ο τόπος έλαμψε !
Έτσι τον φτιάξαμε για να μας αρέσει.
- Γιατί μόνο τότε ?
- Μη φοβάσαι θα τον κρατήσουμε έτσι για πάντα.
Τα φώτα θ ’ανάβουνε μέσα στην ψυχή μας καθώς χαμογελάμε!
Δεν είναι δύσκολο ,
ένα χαμόγελο και χιλιάδες λαμπιόνια κρυμμένα σε
κάθε κύτταρο μας , θα λαμπυρίζουν!
Είδες τι εύκολο που είναι ?
- Και θα ’ρθουν Χριστούγεννα ?
- Ναι ! Χαμογέλα ! το σκοτεινό μας βλέμμα τα κρατά σβησμένα.
Χαμογέλα και θα ζηλέψουν κι ’άλλοι , και τότε θα δεις πόσα Χριστούγεννα κουβαλάμε μέσα μας !
- Μετά ? τα έλατα ? ,οι τάρανδοι ?, ο Άγιος Βασίλης ?
Που είναι κρυμμένα όλα αυτά ?
- Θαρρείς πως κρύφτηκαν μα είναι γύρω μας ,
- τώρα αλλάξανε και βγάλανε τα γιορτινά , άλλοι δουλεύουνε , άλλοι φροντίζουνε όσους τους έχουνε ανάγκη ,
Όλοι προσφέρουνε ώσπου ν ’αρχίσει η γιορτή !
Και θα φορέσουν πάλι γιορτινά ,θα ξεκινήσουν πάλι τα τραγούδια !
- Αλήθεια ! έρχονται ! τους βλέπω ! άφησαν φαίνεται για λίγο τη δουλειά κι ’αρχίσαν μάλλον το χορό και το τραγούδι ! όμορφα που είναι !
- Είδες που στο ‘λεγα ? ένα χαμόγελο κι ’αμέσως όλα λάμπουν !