Η τελευταία λεπτομέρεια

photo

Η τελευταία λεπτομέρεια είναι η δυνατότερη, όχι μόνο γιατί έχει τον τελευταίο λόγο, αλλά και επειδή δε λειτουργεί ως αποσβεστήρας κραδασμών των προηγουμένων ή ως εφαλτήριο νέων συνιστωσών με ευοίωνες προοπτικές.
Η τελευταία λεπτομέρεια είναι ανεξάρτητη, απεξαρτημένη απο τα λάθη των προηγουμένων, αλλά φέρει ένα μεγάλο χρέος:
καλείται να εντυπωσιάσει με μια μεγαλοπρεπή υπόκλιση ,
με ένα ασύλληπτο ευφυολόγημα ή με μια εντυπωσιακή σκέψη.
Καλείται λοιπόν να αγκαλιάσει το θέμα ή τον τίτλο και να φανεί ανώτερη απο αυτή την ίδια τη γενεσιουργό αιτία, που της παρείχε το λόγο.
Η τελευταία λεπτομέρεια οφείλει να είναι τόσο δυνατή, ώστε κανένας άνεμος να μην ασελγήσει επάνω της

Aν ακούς - Χ.Θηβαίος

 

Just words

 

      

    photo

 

 

 

Im not behind words,

im in front of the words

but you’re looking after me behind words..

Im not you,

I want you..

You’re just like me.

I look for myself in you..

You’re hiding behind words but

i always look in front of the words.

I can’t find me,

myself,

because you’re hiding..

Things are happening on purpose..

Maybe it’s no need to find myself,

may destiny want us apart..

Im not looking for you anymore.

I placer myself in front of the words.

σκόρπια λόγια

                                                                             photo

 

 

- Ξέρεις πως ο Θεός σου πέθανε ?

μου είπε προχθές ένα παιδί που αναρχικός βαφτίστηκε απο μόνος του,

- Όχι δεν το'ξερα μα κείνο που σίγουρα σου λέω είναι πως

ο δικός σου ο Θεός ουδέποτε γεννήθηκε..

- Σίγουρα όχι γιατί εγώ θα μουν ο πρώτος που θα'το βλεπα..

-Πως να το δεις , αφού  τα μάτια σου στραμμένα συνεχώς προς το δικό μου το Θεό ! 

- Θα το'νιωθα σου λέω , ξέρω πως είναι να βαφτίζεις το Θεό ελπίδα και στο τέλος να τον χάνεις..

Φέρελπις ο νεαρός , στόχευε και επεδίωκε μόλο που η γη που έμενε

ήταν και είναι πλήρως δανεική .

 Όσο απομακρυνότανε κάτι μουρμούρησε

που τόσο μα τόσο με γοήτευσε : Πάμε γυρεύοντας , έλεγε , κάποια στιγμή η ευτυχία θα μας αιφνιδιάσει !

 

Nigel Kennedy - Kroke - Lullaby for Kamila

 

 

 

Beauty

                                  photo

 

 

Πόλεμος γίνεται για μια Ελένη που ,

είτε,

έχει το χρώμα του χρήματος.

έχει τα φώτα στραμμένα πάνω της,

αντιλαμβάνεται με μαεστρία τις αδυναμίες μας,

έχει φτερά στα πόδια της,

φτερά και στην ψυχή της..την ανδρική,

ή

είναι απλά πανέμορφη!

μετρώ

Πόσο κοστίζει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ?
εικοσιένα γραμμάρια,
όσο ζυγίζει η ψυχή λίγο μετά το θάνατο.

 

Πίστη

Έξω απο τη συναγωγή βάλανε συρματοπλέγματα
για να μπορούνε λέει οι πιστοί να προσεύχονται με ασφάλεια,
το μόνο όμως που κατάφεραν είναι να ματώνουν τα χέρια
των φτωχών ζητιάνων.

 

Ξεριζώματα

                                                                         
                                                         photo


μπήκα στον πειρασμό να υπερβώ τον κανόνα
ο πειρασμός αντιμέτωπος με τον κανόνα..
σημαίνον το υπαρκτό,
σημαινόμενο η υπέρβαση..
νέος αγών : σημαίνον αντί του σημαινόμενου.
Νέο ακατάλυπτο υπο-φαινόμενο : η υπέρβαση του ενός αντί του άλλου.
Εκεί όπου πάντα επικρατούσε ισσοπαλία,
τώρα...σφοδρή ηλιοφάνεια η οποία κάποιον νομοτελειακά θα βοηθούσε..
μάλλον το τέλος  δεν ήταν προβλέψιμο
και φύγαν όλοι με σκυμένο το κεφάλι.
Στο τέλος δε , νικάει πάντα ο ισχυ(τυχε)ρός.

 

Athens Greek Marathon 2012

 

 

photo

Enerything is ready...


 

Ονειροταξίδι

photo

Ένα τρενάκι μαγικό

που ίπταται του εδάφους

έκανε στάση ανέλπιστα

σ’ένα μικρό σχολειό.

Με φέραν , είπε, οι ευχές

όλων σας εδώ γύρω

και ήρθα στο ταξίδι μου

να σας συμπαρασύρω.

Όμως θα πρέπει όλοι σας

πριν επιβιβαστείτε

με μάσκες, καπέλα, φορεσιές

να μεταμορφωθείτε.

Κι’έτσι όμορφα όπως θα ‘σαστε

όλοι μασκαρεμένοι

θα πάμε να πετάξουμε

ταξίδι περιμένει!

Θα μπούμε μες τα σύννεφα

θα δούμε το φεγγάρι

και θα ‘ρθει ο ιππότης τ’ουρανού

κοντά του να μας πάρει.

-          που θα μας πάει ??

Είναι ένα πάρτι αστεριών

που γίνεται εκεί πέρα

τόσο τρελό και ξέφρενο

που η νύχτα μοιάζει μέρα.

Ο ήλιος στη παρέα μας

θα λάμπει απ’τη χαρά του

κι’εσείς θα δείτε από κοντά

τη σπάνια ομορφιά του.

 

-          μα θα’ναι ζεστός, πολύ ζεστός !

Μην το φοβόσαστε

ποτέ ο ήλιος δε χαλά

ότι πολύ πολύ αγαπά.

Κι’όταν τελειώσει η γιορτή

θα’ρθουμε πάλι πίσω

μα θέλω κάτι από εσάς

απόψε να ζητήσω:

Αν κάποτε θελήσετε

ταξίδι ως τ’αστέρια

ευχή να ψιθυρίσετε

μέσα στα δυό σας χέρια

 

κι’αμέσως να’χετε στο νου

πως ο ιππότης τ’ουρανού

κοντά μου θα σας φέρει

 

για να σας πάω σε γιορτή

χαρούμενη και λαμπερή

κάπου σε κάποιο αστέρι !

Xαμαιτυπείο

Αυτή η αναμονή δημιουργεί φαντάσματα , δαίμονες που παλεύουν με Θεούς, αγγέλους που έρχονται να σώσουν τους δίκαιους και που φεύγοντας ματώνουν τα φτερά τους..
μια ολόκληρη σκηνή γιομάτη με ζωή και θάνατο,
κι'εσύ να είσαι εκεί, να περιμένεις και να εύχεσαι να μη λαβωθούν θανάσιμα οι Άγγελοι και μείνουν αφύλαχτες οι προσευχές σου.

Απο τα παραμύθια προτιμώ τους μύθους.

Χάος..
ένα χάος απέραντο, ασυμάζευτο, άπληστο, αχόρταγο..
Ψευδαίσθηση,
ότι το χάος παλεύεται..
Ελπίδα,
να βρούμε τη θέση μας μέσα στο χάος ,
να την κρατήσουμε δυνατά και σταθερά
εώς ότου το χάος μας ξεράσει.

Τα "σίγουρα" μας χορταίνουν δυσιδαιμονίες και προλήψεις.

Ζούμε με "μαγικά" χάπια, με "μαγικά" ροφήματα,
με "μαγικό" οξυγόνο , με "μαγικά " όνειρα..
έτσι όπως πάμε στο διάδρομο προσγείωσης
θα διαπιστώσουμε πόσο εύθραυστα είναι τα εισαγωγικά
πρό και μετά των λέξεων.

 

Λίγο πριν σημάνει η εκκίνηση

                                                                        photo

Τα πόδια τρέχουν
όμως στέκονται ακίνητα
ένα έχουν γίνει με το έδαφος.
Στο χώμα πάνω
ζωγραφίζεται η σκιά μου.
Μετρώ τις μέρες
με  τον ίδιο παλμογράφο
που μετράει τους χτύπους της καρδιάς μου.
Άμα πληθαίνουν οι παλμοί
ζυγώνουνε οι μέρες
Κι’άμα η ψυχή μου  φωνάζει : δεν αντέχω
έτοιμη είμαι!
Πιάσε τα χέρια μου να δεις
μικρές και κόκκινες φωτιές
μέσα στη χούφτα σου,
Αλήθεια λέω,
δεν ήμουνα ποτέ πιο ήρεμη.
Την αγαπάω αυτή την αγωνία
όσο ποτέ δεν την αγάπησε κανείς.
Πλαγιάζω να ονειρευτώ ό,τι μονάχα ζω στον ξύπνιο μου
Αλήθεια λέω ,
Ποτέ δεν ήμουν τόσο ευτυχής.

Περίπατος εις το πεντάγραμμο

                                                                     photo

Τρεις στίχοι διασχίζοντες

θαρρώ ακροπατώντας

του πενταγράμμου τη φορά

νότες αναζητώντας ,

φλυαρούν..

Ώ πόσο διασκεδάζανε

στις κλίμακος τα μέρη

κι’αν κάτι αναζητούσανε

κανείς θεός δεν ξέρει.

Ωωωωωω…ακούστηκε υψίφωνο

τι έγινε μ’ αυτούς

μια  ψηλά

μια χαμηλά

θαρρείς πως περιοδεύουνε

σε κόσμους ζηλευτούς.

Κι’ενώ συνέχεια ψάχνανε

για άλλα πιο σπουδαία

πίσω τους φώναζε η «λα»

σαν ενζενί  μοιραία !

Παρέα ήτανε και η «ντο»

και η «μι» διπλά μιλάει

κι’ενώ καλεί τη «ρε» μαζί

όλο τη «σολ» φιλάει!

Όλο αυτό το μπέρδεμα ξεμυάλισε τους στίχους

που ενώ τους γέννησε η σιωπή

λατρεύανε τους ήχους!

Όμως δες !

Οι νότες πανούργα θηλυκά

τους στίχους ξελόγιαζουν
και με λωτούς ,

και με μαντζούνια παστρικά

τους κάναν να ξεχάσουν

πως στη σιωπή γεννήθηκαν

στις νότες θα γεράσουν.

Όσα φέρνει η στιγμή

                                                                                 photo

Λίγο έλλειψε να καταλάβω

τι πάει να πεί : Περνώ απέναντι !

Άλλο είναι να μαθαίνεις διαβάζοντας

κι'άλλο είναι να επιστρατεύεται το θυμικό

και το επιθυμητικό,

με θάρρος το ένα και με εγκράτεια το άλλο

να παλέψουν το γεγονός και όχι

να διαχειριστούν

τις ιστορικές αναφορές εντός σου .

Σε εξαιρετικά δύσκολες περιπτώσεις - όπως όταν

σώζεσαι εκ του θαύματος-

τίποτα δε λειτουργεί όπως θα ήθελες

να λειτουργούσε, αλλά(λειτουργεί)

όπως παιδεύεται και εκπαιδεύεται.

Ενδεχομένως τούτο να συνιστά και ένα test

ανοίγματος του αερόσακου.

Ο αερόσακος αχρηστεύεται, έκανε αυτό

για το οποίο   κατασκευάστηκε και

αντικαθίσταται με άλλον όμοιο που θα

εργαστεί το ίδιο αν χρειαστεί,

σε κάθε περίπτωση που δεν  τύχει "να περάσεις απέναντι"....

Kroke - Time

Τα δύσκολα τα ζωγραφίζω..

                                                                                     photo
                                                                      
Με λίγες λέξεις,
όνειρα ζωγραφίζω
και έχω χρώματα,
έχω παλέτα,
πινέλα έχω
και φαντασία..
Μου λέιπει ο χώρος,
δω δε βολεύομαι,
ούτε τα χρώματα μπορούν να σμίξουνε
μ'εκείνα τ'ουρανού, της γής
και με το διάφανο του αέρα - αυτό
που κάνει όλα να'χουνε διάσταση,
να'χουν σχήμα και
να κινούνται διαρκώς.
Πνίγονται όλα μέσα σ'ετούτο το δωμάτιο..
Βγαίνω έξω,
με την παλέτα αγκαλιά,
το καβαλέτο,
με τα πινέλα
κι'ότι φορώ ώστε να κρύβεται η γύμνια μου
απ'του αέρα το διάφανο το χρώμα.
Βγήκα,
βολεύτηκα στην άκρη του πελάγου
και όσο ανέπνεα
τόσο ζωντάνευαν όλα στη φαντασία μου..
Κι'ενω ζωγράφιζα,
έβλεπα κείνες τις παραστάσεις που αποτύπωνα,
να ξεπηδούν απο το κάδρο -
φαίνεται δεν τους χώραγε-
και με κινήσεις αέρινες ,
σχεδόν χορευτικές,
να χάνονται στο βάθος του ορίζοντα..
Βλέπω ότι θα'θελα να έβλεπα,
ακούω ότι θα'θελα να άκουγα
και προσπαθώ να κάνω χώρο στις δυσκολίες,
να βολεύονται  μονάχα μακριά μου,
σαν πλησιάζουν τραγουδώ,
κι'άμα δε φεύγουν λέω στον εαυτό μου :

Έχεις φτερά στα πόδια σου !

ξεκίνα !

Διασκευή

Mέσα σε λίγα λεπτά
βολεύουμε μια ώρα.
Έτσι που καταντήσαμε να κάνουμε
σύντμηση του αιώνος μέσα σε ένα έτος,
γερνάει ο νούς μας γρηγορότερα
κι'ας ξεγελάει το κουφάρι μας
που εξακολουθεί
να παραμένει νεαρό.

Και εκεί που όλα ήταν ρόδινα , άρχισε η αντίστροφη πορεία..

                                                                                  photo
Το παραμύθι ξεκινά απο το τέλος προς την αρχή και παρά το γεγονός ότι το τέλος είναι ευτυχέστερο των προσδοκιών μας , η αρχή - αυτή που φόβιζε πάντα τον Benjamin Button- είναι δραματική!
Δεν μπορούμε παρά να βλέπουμε τα γεγονότα να μας προσπερνάνε και να πιστεύουμε πως δεν θα μας ξεπεράσουν εντελώς,
να θεωρούμε πως θα υπάρξει μαγικό ραβδί και Θεία δίκη, απόδοση δικαιοσύνης και άλλες τέτοιες παροιμιώδης εκφράσεις που μας συντροφεύανε στον πρότερο έγκλιτο βίο μας.
Η αλήθεια είναι δραματική και όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσουμε τόσο περισσότερες πιθανότητες θα έχουμε να περισώσουμε λίγη απο την αληθινή μας ευτυχία.
Η αλήθεια - όχι αυτή που μαθαίναμε να κρύβουμε και που συνήθως παρέπεμπε σε θρησκευτικές νόρμες (ηθών και πεποιθήσεων) και κανόνες ,αλλά αυτή που οδηγεί την πραγματικότητα σε ατραπούς απαγορευμένους για τις δυνατοτητές μας και κατ'επέκταση μη διαχειρίσιμους-αυτή η  αλήθεια φώναζε πάντα, αλλά νομίζαμε πως είχαμε τη δυνατότητα να την αγνοήσουμε,
νομίζαμε πως εκ φύσεως είχαμε επιλογές ,
νομίζαμε πως σε τελική ανάλυση διαθέτουμε και περίοδο χάριτος
και το τραγικότερο όλων : ακόμα νομίζουμε πως βρισκόμαστε σε περίοδο προσαρμογής!
Εξαιρώντας τους εαυτούς μας γυρεύουμε να επιρρίψουμε ευθύνες σε άλλους , νομίζοντας ότι έτσι εξασφαλίζουμε τουλάχιστο τις ενοχές ,που σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν ολοδικιές μας.
Γιατί τα λέω όμως αυτά?
προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι η αισιοδοξία μου δεν είναι γαλβανιζέ περίβλημα αλλά ασπίδα προστασίας απο τα βέλη που χύνονται με ορμή,
ότι πίσω μου υπάρχει καμένη γή και εμπρός μου πόλεμος,
ότι το μόνο που μπορώ να ατενίζω με γαλήνη ψυχής είναι τα συναισθηματά μου και οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους ,
ότι η δύναμη χρειάζεται όχι για να παλεύω αλλά για να κρατάω γερά την ασπίδα μην τυχόν και τα βέλη με σημαδέψουν όπου δε θα'πρεπε,
ότι σαν και μενα είναι πολλοί και
ότι , όσο μιλάω δυνατά για τα αμαρτηματά μου και ταπεινώνομαι παραμερίζοντας της (παρερμηνευμένη) περηφάνια μου τόσο περισσότερες πιθανότητες θα έχω να παραμένω όρθια κρατώντας την ασπίδα μου ψηλά , να προστατεύομαι απ'τα βέλη που μου ρίχνει ο εαυτός που ήθελα να είχα.
 

sine dubio

                                                                                     photo
                                                                                           
Ανυπόφορος ο "θυμός" όταν  λείπει το 'ΕΥ"απο την αρχή του.


 

Νοσηρό

 

 

                                                              photo

 

Τις περισσότερες πραγματικότητες τις γεννάει ο νούς,

τις μορφώνει και τις στερεώνει άλλοτε σε γερά θεμέλια και άλλοτε σε σαθρά.

Ύστερα , παντρεύεται μια απο αυτές και αποφασίζει μαζί να πορευτούν.

Ο βίος όμως έχει προβλήματα και αρχίζει ο νούς να συλλογάται μήπως

το λάθος ήταν στο στερέωμα.

Και βρίσκει τότε ερωμένη , μια νέα πολύ πραγματικότητα

που δεν την έφτιαξε ο ίδιος - γίνηκε πλέον ανασφαλής και ούτε

που εμπιστεύεται την τέχνη του να χτίζει , να γεννάει και να παντρεύεται.

Και πως να μείνει η συντροφός του εύβουλη και ριζοβολημένη αφού

ο νούς φλερτάρει αλλού ?

Πεθαίνει απο μαρασμό κι'αφήνει έτσι ανολοκλήρωτο το έργο της.

Μια ζωή όλο ανάσες

 

                                                                             photo

ανασαίνοντας η καρδιά σημαίνει...

η ανάσα στη σιωπή σημαίνει...

χωρίς ανάσα μένοντας σημαίνει...

ο ρυθμός της ανάσας σημαίνει...

πόσες ανάσες απομένουν μέχρι το τέλος, σημαίνει..

όταν κρατάμε την ανάσα μας σημαίνει...

ανάσες όταν χαρίζουμε , αυτό σημαίνει...

δυο ανάσες όταν μπλέκονται σε μια σημαίνει...

"έχω ανάγκη ν'ανασάνω" αυτό σημαίνει...

"μπορώ να πάψω την ανάσα μου' σημαίνει...

"Ζω ν'ανασαίνω και

θ'ανασαίνω όσο ζώ"

Αυτό σημαίνει.

Τheama

                                                             photo

To θέαμα ευνοεί τις ασήμαντες υποθέσεις ,τις πιάνει απο τα μαλλιά, τις δένει στο άρμα του και τις σέρνει ολούθε ,
έτσι που γίνονται redicolo γελάς μαζί τους και λυπάσαι : Τι κατάντια !

αυταπάτη

                 

                         photo

 

Kτητικά ορμάμε στην ιδέα και δεν την αφήνουμε ν'ανασάνει.

Η έλλειψη οξυγόνου τη σβήνει και δεν αντιλαμβανόμαστε,

πως αυτό που έχουμε συλλάβει  δεν είναι παρά

η εικόνα της ιδέας που έχει σβήσει.

 

Έτσι απλά

 

                            photo

 

Με μια λέξη : "εξαιρετικό "..

Αυτό είναι λέμε το σενάριο !

Μια λέξη χάραξε γραμμή για να διαβούνε πιο πολλές,

κι'ύστερα έβλεπες τα γράμματα να τρέχουν  απο μόνα τους ,

το ένα πίσω απ'το άλλο

μα όχι για να γράψουνε προτάσεις,

αλλά για να χαράξουν ζωγραφιές,

χρωματιστές,

και να κεντάνε εικονίσματα με τη ζωή και το χαμό αγγαλιασμένους !

Κι'ύστερα ερχόταν επισκέπτες,

πότε ο αέρας ,

πότε ο ήλιος,

πότε η βροχή,

τα σύννεφα κι'η φύση ολάκερη.

Τόσους πολλλούς που να τους βάλεις να σταθούνε ?

Κι'όμως!  στεκότανε !

Καταμεσίς του πλήθους των παρευρισκομένων ήταν εκείνοι  αγγαλιασμένοι

τόσο που νείρομαι τη ιερή αυτή μυσταγωγία.... 

 

εδώ όμως  δεν τελειώνει το σενάριο

κι'άς ζήσαν όλοι τους καλά κι'ευτυχισμένοι.

Αν ζωή είχε μόνο μια κατεύθυνση αυτή θα ήταν : Εμπρός !

 photo     

                                                                                          

Νίκη θα πεί να καβαλάς το δαίμονα που έχεις μέσα σου
και να ιππεύεις τη δική του την οργή,
μέχρι να φτάσεις το δικό σου τον παράδεισο.

Ψηφοθέτημα

                                                                                             photo

Έτσι άπληστοι που είμαστε

αντι να ψάχνουμε ψωμί

γυρεύουμε το μαγικό λυχνάρι.

Έχω δυό λόγια να σου πώ

μα είναι το στόμα μου κλειστό

κι'αυτά τα χείλη μου

της σκέψης μου προδότης.

Εσύ εκεί να κυνηγάς τον εαυτό σου,

κι'εγώ να τρέχω να ξεφύγω απ'το ανίκητο" εγώ μου",

ίδιος ο αγώνας μας,

όλο νικάω

μα εσύ είσαι πάντα ο σπουδαίος.

Βγαίνω απ'το σπίτι το πρωί

αφού θαυμάσω όλο αυτό που αφήνω μέσα.

Βυσσοδομούμε για να μείνουμε

όπως είμαστε : χαρταετοί χιλιάδες στο στερέωμα.

Αν πείς για κείνα τα φτηνά ξενοδοχεία

αν δεν υπήρχανε κι'αυτά

θα'ταν οι δρόμοι  μαυσωλεία αξιών.

Η τέχνη του μάρτυρα

Σε κελιά που φυτρώνουν τουλίπες
ομορφαίνει η τέχνη,
όταν γέρνει στα βρώμικα στρώματα,
με μολύβια σπασμένα,
θεούς ζωγραφίζει
και σκαρώνει παιάνες
που απαγγέλονται μαζί με βρισιές
απο χνώτα που ζέχνουν.
Κι'όσο εκείνη ομορφαίνει
γυναίκας μοιάζει
γυμνή να στολίζει τον τοίχο φθαρμένων κελιών,
κι'έτσι αψεγάδιαστη , ερωτοτρόπος , ανέγγιχτη,
να γίνεται μάρτυρας σπουδαίων στιγμών!
Αυτή η τέχνη ,
η τέχνη του κατάδικου με το τατουάζ στο μπράτσο και στα δάχτυλα,
που ρούφηξε το μεγαλείο της ένδοξης χάρης του γένους
σα να τη γέννησε η δική του μάνα,
η μάνα αυτή που κουβαλάει στην ψυχή του με τιμή,

αυτή την τέχνη την εθαύμασα περσότερο απ'όλες.  

Πληγές μετρούμε στα χαλάσματα όταν ο Βίος γίνει Βία

                     photo                                                                       

Οι λέξεις σύμφυτες τόσο όμοια φτιαγμένες
 λές και η σύμφυσις αυτή απο τη λύση να προτιμά το μπέρδεμα.
Σαν ξεκινούμε απο την αρχή ο Βίος γίνεται ανάγκη, επιταγή, συνώνυμο της ίδιας της υπάρξεως
 και παραπέρα, γίνεται στόχος  και μονόδρομος
 ώσπου το "φτάσιμο" να καταντά αστείο!
Και τότε οι λέξεις παραιτούνται του αγώνος επιχειρώντας ν'αυτονομηθούν,
άλλοι στηρίζουμε τις μέν ,
 κι'άλλοι  στηρίζουμε τις δε..
χάνεται πια το πανανθρώπινο κι'η αναρχία
 που σκορπά τις ακατάλυτες ορμές μας
 αλλάζει τ'όραμα του Βίου και παραπαίει.
Τότε ο Βίος και η Βία συνωστίζονται σε ένα κόσμο που δεν ξέρει πια τι θέλει,
και μες το Βίο η Βία υπερτερεί γλυκειά , πανούργα θυλυκιά με μόνο σύμμαχο
το αστόχαστο "Εγώ" να καταλύουνε του Βίου το μεγαλείο.

τώρα ο χρόνος πια δεν κρύβεται

                                                                        photo

Επιτελούμε φιλότιμες άοκνες προσπάθειες όχι δια να κρατήσομεν το ηθικόν μας ακμαίο και υψηλό αλλά δια να μην εκτοξευθούμεν ατάκτως απο τον πύργο της ματαιοδοξίας που παθιασμένα χτίζαμεν επι μακρόν.

"Κρίμα που πήγαν χαμένες τόσες καλές ντομάτες .."

photo

μολονότι δεν ακούμε όλα όσα λέγονται ,

δεν βλέπουμε όλα όσα γίνονται ,

πηγαίνουμε ακόμη στα καφενεία

ωσάν καταρτισμένοι κόκκορες

και ρητορεύουμε ,

θεωρώντας  πως το μόνο μας πρόβλημα είναι

η αδυναμία μας  να προφέρουμε το "ρό" !

Ωσάν ρήτορες σπουδαίοι

δεν ξεχνούμε να έχουμε πάντα μαζί μας

σε κάθε κύρηγμα

το ένδοξο : "θα" ,

το οποίο πια δεν υπόσχεται δια το μέλλον,

αλλά παραμένει εκεί

ως εργαλείο θλιβερού παρελθόντος

σε μορφή υπερσυντέλικου διαρκείας.

Κι'όσο φρυάζουν οι πολύξεροι , τόσο περσότερο καλύπτουν "τα κουσούρια τους"

                                                           photo

"εσείς που κάνετε......"

"εσείς που είσαστε......."

"που δεν μπορέσατε......"

"....είσαστε ανίσχυροι......"

πίσω απο τέτοιες κουβέντες κρύβεται μια πένα ανώνυμη, απρόσωπη,

φοβισμένη κατά βάθος ,δολοφόνος ,ενίοτε σχιζοφρενής, αυτόχειρ ενδεχόμενα εις τι μέλλον,

μια πένα που έχει μάθει να κρύβεται ενώ ταυτόχρονα έχει πειστεί ότι βρίσκεται σε κοινή θέα,

έτσι ώστε να χαιδεύει το "εγώ" της που έχει ανάγκη απο αυταπάτες!

και συνεχίζει να βάλλεται ανελέητα ,

και να εκτοξεύει οξύ προς πάσαν κατεύθυνση..

κι'όσο εμείς παλεύουμε να σώσουμε τη θιγμένη μας αξιοπρέπεια,

η πένα ετούτη αναγεννάται , γυαλίζει ωσάν τα μάτια ενός τρελού, χαίρεται που επιτέλους της δώσαμε σημασία κι'αρχίζει να χορεύει γύρω απο τον ανώνυμο εαυτό της ,

να γράφει ερωτήσεις και να τις απαντά η ίδια ,

να κοροιδεύει βγάζοντας τη γλώσσα άλλοτε έτσι χαζά και άλλοτε με βρωμερά υπονοούμενα

και να καυχιέται πως είναι σπουδαία !

Η θλίψη απομακρύνθηκε από κοντά της για λίγο ,

μα όσοι βλέπουμε τη θλίψη που κρύβεται επιμελώς,

μπορούμε να το καταλάβουμε :

το προφίλ ενός νοσηρού μυαλού !!!

Ελεγχόμενη αξιοπρέπεια

                                                           
                                                            photo
                 

Με φειδώ τα συναισθήματα σε αμφίβολους αποδέκτες

Με φειδώ τα ανδραγαθήματα σε αμφίβολες ανάγκες

Με φειδώ οι διδαχές σε αμφίβολους μαθητευόμενους

Με φειδώ οι αρπαγές ευκαιριακών πλειστηριασμών

 

Με φειδώ ο φόβος  σε καθεστώς τρομοκρατίας

Με φειδώ η εντιμότητα σε αμφίβολη δημοκρατία

Με φειδώ η εμπιστοσύνη σε αμφίβολους δημοκράτες

Με φειδώ τα ξεκινήματα σε ημιτελείς καταστάσεις

Με φειδώ τα λόγια  όπου υπάρχει σιωπή

Με φειδώ η φειδώ σε μαινόμενο πόλεμο δίχως άγγελμα ημέρας.

Παρολίγον άνθρωποι

                                         photo

Άτακτη φυγή και με δίχως αποτυπώματα ,

Ούτε καν κάτι για ενθύμιο..
Μόνο άτακτη φυγή με κάτι φτηνά κατάλοιπα,κουβέντες χθεσινές γενναίες της στιγμής..
Όταν η πραγματικότητα μας κυνηγάει τότε ξεχνούμε πως είμαστε ολίγον άνθρωποι και σας αγρίμια ψιθυρίζουμε παιάνες :

Ήρθα  να ‘μαι νικητής

Να διαπρέψω στην αρένα

Τρία , δύο , τρία , ένα


Υλικά δεν τους χρωστάω

(η ψυχή μου πια δεν τους χωράει)

Κι’αν ρωτούν δε με πειράζει

Δεν τους θέλω, δε με νοιάζει..

Εγώ είμαι εδώ για μένα

Κι’αν σκοντάφτω δεν πειράζει,

Δεν τους θέλω,δε με νοιάζει..

Πάλι λένε …τους ακούω

Λες κ’εμένα με πειράζει..

Δεν τους θέλω… δε με νοιάζει..


Κει που σκόνταψα πριν λίγο

μάτωσαν τα γόνατα μου

ένας πόνος στην καρδιά μου

άλλος πόνος στην ψυχή μου,

Μα τους  κρύβω στη σιωπή μου.

Μήνυμα αγάπης …

photo

Μέρες που είναι καλύτερα να μην εξαγριώνουμε τα πλήθη , ούτε να τα κατευθύνουμε, διότι  πως μπορεί να πρυτανεύσει η λογική στις μάζες όταν αυτή , με τούτη την απαράδεκτη ταυτόχρονη πολυφωνία/πολυχρωμία ,πεθαίνει εν τη γενέσει της ;
Κάποτε αναζητούσαμε νέες ιδέες ,πληροφορίες , δεδομένα και όταν τα λαμβάναμε (σταδιακά ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη λογική της ύπαρξης τους) τα αποδεχόμασταν ενίοτε ή τα απορρίπταμε διότι δεν αρμόζανε στην ιδεολογία και στη στάση ζωής μας-είχαμε προλάβει ωστόσο να επιλέξουμε τη στάση ζωής χωρίς ο πλουραλισμός να αποτελεί τροχοπέδη (ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε ο πολιτικοκοινωνικοθρησκευτικός  πλουραλισμός τροχοπέδη στις επιλογές των ανθρώπων όσο συνιστά σήμερα) στην εξέλιξη μας , τουναντίον σαν από μηχανής θεός εμφανιζότανε υπό την μορφή εναλλακτικής επιλογής στα δύσκολα !
Είναι παράλογο να θεωρούμε αυτονόητη παραδοχή το υψηλό μορφωτικό και πολιτισμικό επίπεδο του λαού μας στο σύνολο του εξομοιώνοντάς  το με  την ευχέρεια/δυνατότητα  όλο και περισσότερων  στον  εύκολο πλουτισμό/δανεισμό. Και ενώ θα έπρεπε η βιοτική μας εξέλιξη  να ακολουθεί   τη μορφωτική, εντοπίζεται μια ανάστροφη διαδικασία , που αν της δίναμε την δέουσα σημασία ίσως να βρίσκαμε την αιτία της περίφημης πτώσης (ηθικής-πολιτικής-δημοσιονομικής) του έθνους μας.
Ναι αλλά τώρα τι ? θα έλεγε κανείς..
Ακόμα και τώρα η λύση στο πρόβλημα μας βρίσκεται εκεί, στον αυτοπροσδιορισμό μας , στην επανατοποθέτηση μας και την απομόνωση μιας συγκεκριμένης στάσης ως προεπιλεγμένη  έναντι των πολλών δεδο(σ)μένων .
Επιπλέον  οφείλουμε να κατανοήσουμε πως η ενίσχυση της παραγωγικότητας  του λαού μας δεν γίνεται με τη διεύρυνση των ευρωπαϊκών  κονδυλίων επιχειρηματικότητας (που στις περισσότερες των περιπτώσεων μεταφράζονται σε «διάττοντες αστέρες επιχειρήσεις άνευ ουσιαστικού αντικειμένου») αλλά με την επιστροφή μας στην παραγωγή αγαθών, υπηρεσιών, ιδεών ,έργων με το να  αναπτύξει  ο καθένας ξεχωριστά τις κυριότερες  δεξιότητες και ικανότητές του .
Αδέρφι της παραπάνω στροφής θεωρείται  και η υποστήριξη υμών από εμάς , τουτέστιν ότι αν πιστέψουμε στην ανωτερότητα των δυνατοτήτων μας , σαφέστατα και ότι παράγουμε θα είναι θεωρητικά και πρακτικά ασυναγώνιστο από αντίστοιχο άλλου λαού.
Με λίγα λόγια , οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες μας , επιπλέον  να δώσουμε στα παιδιά μας κίνητρα για την ανάπτυξη των αντιστοίχων δικών τους δεξιοτήτων/ικανοτήτων αλλά και να υποστηρίζουμε τις εγχώριες προσπάθειες χωρίς να τις αποστρεφόμαστε υπό το φόβο του ευρωπαϊκού περιθωρίου.                    

Gotye - Somebody That I Used To Know

Μια πρόταση σπουδαία

.........Xρειάζονται πολλές γενιές για να ξαναγεννηθεί Eλληνισμός στην καμένη ελλαδική γη. Nαι, θα ψηφίσουμε για άλλη μια φορά ολότελα απελπισμένοι, για άλλη μια φορά το σιχαμερό μη χείρον. Aλλά να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι η ριζοσπαστικότερη αντίστασή μας είναι μόνο η «υπαρξιακή»: αλλαγή προσωπικής στάσης απέναντι στη μοίρα να γεννηθούμε Eλληνες. Mη χάνουμε πολύτιμα της προσωπικής ζωής μας χρόνια δίχως την επίγνωση, ότι η ελληνικότητα είναι προσωπική ανακάλυψη, είναι έρωτας, όχι δεδομένη καταγωγή. Oτι αξίζει να τη ζήσεις, όποιος ηλίθιος ή απατεώνας κι αν σε κυβερνάει, μεθώντας με τη γλώσσα της, αφομοιώνοντας την αρχοντιά της ιστορίας της, έκθαμβος συνεχώς με το αποκαλυπτικό κάλλος της Tέχνης της, ερωτευμένος ακατάπαυστα με τη σοφία που ενηλικίωσε την ανθρώπινη αναζήτηση.
Δεν είναι φυγή η προσωπική ανακάλυψη της ελληνικότητας. Eίναι δρομοδείχτης.
                                            Χ.Γιανναράς

Nα πως...

                                                                 photo  

 

Τα πολιτικά πράγματα οδεύουν από το κακό στο χειρότερο και δυστυχώς στην ασταμάτητη κατρακύλα τους συμπαρασύρουν και τον δικό μας εσωτερικό κόσμο , ευτελίζουν την διαβίωση μας , εμπαίζουν τις επιλογές μας , χαϊδεύουν τα τοξικά μας συναισθήματα , λογίζουν στον κατακερματισμό των συνδέσμων ενοποίησης (αντί να τους ενισχύουν) – τουτέστιν αμφισβήτηση των ισχυουσών αξιών ,θεσμοθέτηση της αήθους ελευθεριότητος , βάναυση καταδυνάστευση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άκουσον άκουσον : υπονόμευση των κοινωνικών δεσμών με το να ενισχύουν έναν εμφύλιο ψυχολογικό πόλεμο παντός είδους ρατσισμού!

Οι λύσεις που μας προτείνουν είναι η προτροπή τους : αφήστε μας να κάνουμε τη δουλειά μας (αυτή που ξέρουν να κάνουν τόσα χρόνια ….δηλαδή να  εξαντλούν την υπομονή μας ..) διότι εργαζόμαστε  για εσάς !!
 Μόνο που η δική μας φωνή περιορίζεται στον ηλεκτρονικό κόσμο, στα  blog και στους άλλους χώρους του διαδικτύου …
Δεν είναι φωνή οι διαδηλώσεις στις μεγάλες πλατείες παρά η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους (αφιλοκερδώς εκεί όπου υπάρχει μεγάλη ανάγκη), η μέριμνα για την προστασία της γειτονιάς , η ενημέρωση των νέων , η ύπαρξη κέντρων νεότητος (στα πλαίσια της κοινωνικής μέριμνας) , η κοινωνική κατακραυγή/απαξίωση των ανάξιων πολιτικών οργάνων , η επιδεικτική ενίσχυση της ελληνικής αγοράς και οι συντονισμένες κινήσεις ημών των πολιτών όχι φορώντας κουκούλες αλλά με καθαρά πρόσωπα.

αδυναμίες ημών..

                                                       
                                                                  photo
Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι γινόμαστε εριστικοί όχι απαραίτητα επειδή διακρίνουμε  τα "κακώς κείμενα" τα οποία αποστρεφόμαστε , αλλά επειδή βγάζοντας την οργή μας αισθανόμαστε σπουδαίοι , "ανώτεροι" των άλλων ¨κατωτέρων" καλύπτοντας  έτσι τις  αδυναμίες μας , κρύβοντας το ασθενικό «εγώ» μας πίσω από ένα βαρύγδουπο «κατηγορώ» ή «απαξιώνω» ή και –σε περιπτώσεις επάρατης ασθένειας του «εγώ» - spit on your grave !
η αξία ημών των ανθρώπων, ενώ θα έπρεπε να εκτιμάται αλλιώτικα ,γίνεται φτηνό παιχνίδι στα χέρια εκείνων που νομίζουν ότι ξέρουν να τη βαθμολογούν , αλλά στην ουσία ναρκωμένοι υπό την επήρεια  των αρνητικών ουσιών που παράγει ο ίδιος ο ασθενικός τους εαυτός , γίνεται φτηνή  και ανούσια διαπίστωση ενός αδιαμφισβήτητα νοσηρού μυαλού.

Yasmin Levy - Mi Corazon

Σκέψεις

                                                         photo

                                              

Μηχανικά διώκω τις σκέψεις που με παρενοχλούν, τις εμποδίζω να ταράξουν την ησυχία μου, να με αναστατώσουν ευχάριστα ή δυσάρεστα – είναι πολλές που ξεκινούν σιγά με δήθεν καλές προθέσεις και συνεχίζουν σαν ωστικό κύμα , επιθετικές λες και προσπαθούν εσκεμμένα να με σκανδαλίσουν κάνοντάς με να επιθυμώ τ’αντίθετα  από αυτά που έβαλα σα στόχο να αδράξω.

Αυτή η φραγή με προφυλάσσει πρωτίστως και κατά δεύτερο λόγο με κάνει να θέλω από τα βάθη της ψυχής μου αυτό που αποφάσισα αρχικά να υπηρετήσω  και να  επιδιώξω όταν οι άλλοι σταματούν σε ένα σημείο Χ θεωρώντας υπερβολή τη συνέχιση ή ακόμα ακόμα και την  υπέρβαση του.

Υπάρχουν βεβαίως και οι αδύναμες στιγμές εκεί όπου όλες οι σκέψεις εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πύλη του νου προκαλώντας μου μια σύγχυση άνευ προηγουμένου.

Σ’ εκείνες τις δεδομένες στιγμές αφορίζω την αδυναμία μου δικαιολογώντας την ταυτόχρονα ως αναπόφευκτο ελάττωμα της φθαρτής μου φύσης.

Ο χορός των σκέψεων είναι σαν το ταξίδι του Οδυσσέα , ηλεκτρίζει την κάθε μας κίνηση την οποία μπορεί βεβαίως , αν τις αφήσουμε να εισβάλλουν αμαχητί στα εσώψυχά μας,  να την  αποτρέψει /ανατρέψει ή και να τη στεφανώσει ως κίνηση Ματ στη σκακιέρα της ζωής μας .

Ο χορός των σκέψεων είναι ο αναπόφευκτος αλλά και ο απαραίτητος  συνοδοιπόρος ,

Ο πολέμιος αλλά και ο σύμμαχος των μαχών μας ,

Ο καταδικάζων αλλά και ο επιβραβεύων των πράξεων μας,

Η αρχή και το τέλος του νου μας.

 Σκέψεις μας δένουν με τα γεγονότα του παρελθόντος / παρόντος , σκέψεις μας ενώνουν με το άγνωστο μέλλον και σκέψεις μας απομακρύνουν από τον άγνωστο θάνατο.

Όλα λοιπόν είναι σκέψεις εκτός από τα γεγονότα – τα οποία επηρεάζονται από αυτές.

Αυτή την επιρροή καλούμαστε να διαφυλάξουμε ως στοργικοί γονείς , λογίζοντας ότι και ο εαυτός μας ο ίδιος μπορεί ταυτόχρονα να μας προδώσει και να γίνει όφις  αθώος και αγνός προσφέροντάς μας δήθεν με αγάπη σκέψεις αμαρτωλές και απαγορευμένες.

The Love Me or Die