Μια πίστη αλάθευτη

Με επιδέξιες κινήσεις
μαγνητίζεις την ηρεμία μου
και τη βαπτίζεις  σε μια ολόχρυση κολυμβήθρα.
Την ονομάζεις πάθος.
Την ονομάζεις ίμερο,
και της φοράς της βάφτισης κουστούμι
στο χρώμα του αίματος
κρύβοντας έτσι την αδαμιαία περιβολή της.
Ραβαΐσι , το μετά της βαπτίσεως!
Κι’αφού φχαριστήθηκες
με την κτήση σου αυτή,
έστησες ξόβεργα στο πνεύμα μου!
όμως φενάκη οι προσδοκίες σου
«Γελοία ζεύτηκες,
γιατί το πνεύμα μου είναι λεύτερο
και φτύνει αυτόδηλα στο πρόσωπο
τον κάθε ασήμαντο που βάλθηκε
να κλέψει τη σιωπή μου»
Κι’έτσι ανεμπόδιστα κινούμαι ως το θάνατο.
Κι΄’ετσι τιμώ τις αρετές μου.
Κι’έτσι με θάρρος αγωνίζομαι.
Κι’έτσι αλαφρώνεται η ψυχή μου.

Manos Hadjidakis - Όρνιθες-Les Oiseaux-The Birds-Gli Uccelli


σάτιρα κοινωνικών ηθών...
σάτιρα ένδυμα πολιτισμού...
σάτιρα καταλυτική , πολέμια της ημιμάθειας...
σάτιρα διαχρονική αποδεκτή ή μή...


Η σάτιρα επιχειρεί τον εμπαιγμό κάποιας έννοιας ή προσώπου που ο σατιρικός καλλιτέχνης θεωρεί ότι αξίζει τέτοια αντιμετώπιση με σκοπό συχνά τη βελτίωση του αντικειμένου. Γίνεται μέσω μεθόδων όπως η παρωδία, η υπερβολή, η σύγκριση, η αναλογία και η ειρωνεία.(http://el.wikipedia.org/)

Παρελκόμενα

Μια καντάδα  θέλει ο έρωτας κι'άς είναι η κιθάρα ξεκούρδιστη ...

Ο ευγενής παραχωρεί τη σειρά του , ο αγενής δεν την παίρνει
απλώς αλλά την αρπάζει...

Απλώς είμαι διαφορετική, μα δε σε απειλώ...

 Δεν υπάρχει επιτυχία σε μια σχέση, ευτυχία υπάρχει...

Οι λαμπερές σκέψεις οφείλονται στη λιακάδα του μυαλού μας,
οι σκοτεινές σκέψεις περιμένουν τη σειρά τους να βγούν στο φώς και να λάμψουν...

κι'όσο για τα τζιτζίκια...έχουν κι'αυτά το βασανό τους.

Με μια ανάσα

Νύστα γλυκιά και ηδονή μακράς σιωπής.
Έβαλε πρόστιμο ο ζογκλέρ στον ακροβάτη
Γλυκά κοιμίζω το ένα μέλος μετά τ’άλλο
Και στης μαιτρέσας την ποδιά βαριανασαίνω!
Ο ήλιος σήμερα μου έστησε καρτέρι και ...με παγίδευσε,
σα με παρέδωσε στου σκότους το νυστέρι.
Έμεινε ήσυχος που μου’στησε καρτέρι-
«Δε  σε πουλώ  και μη φοβάσαι» του φωνάζω,
μα εκείνος έφυγε γιατί ήταν πια η ώρα!
Γυρνώ και ψάχνω της μαιτρέσας την αγκάλη
–μονάχα εκεί πουλώ το σώμα μου ώς μ’αρέσει!
Πόσους θεούς θα προσκυνήσω για ν’αλλάξω αυτό που ζώ  με κάποιο άλλο μεγαλείο ;
"

Φώς της γεννήσεως

Τέτοια ξεγνοιασιά μόνο ο θεός μπορεί να τη δημιουργήσει,
το μόνο που χρειάζεται είναι γαλάζια θάλασσα , αμμουδιά, ήλιο και 7 ημέρες.
Το καλοκαίρι .... ο παράδεισος των θεών.
Το χειμώνα οι θεοί πεθαίνουν και γεννιούνται οι αμφιβολίες.

συνειδήσεως υπόλοιπα..

Τις περισσότερες φορές ο ήχος είναι εκκωφαντικός
Δεν τον μετράνε όμως πάντα σε decibel
Είναι ο ήχος της συνειδήσεως που γίνεται ανέλπιστα ενοχλητικός
Μα και συμβιβαστικά συμπορευτικός
Και τούτον μαθαίνουμε να τον ακούμε και άλλοτε όχι.
Όταν τον ακούμε δεν σημαίνει πως μπορούμε πάντα και να τον κατευνάσουμε , χορταίνοντας τη λυσσαλέα οργή του, μπορούμε όμως να γράψουμε στον τοίχο του αυτό που μας απενοχοποιεί :
Δεν είμαι μόνο τα λάθη μου
Μπορώ να είμαι και η ασπίδα των σπουδαίων που’χω κάνει
Ο ήχος της συνείδησης μας παιδεύει , δε μας σωφρονίζει αφού συνήθως ακολουθεί τις πράξεις μας , είναι μεταγενέστερος αυτών.
Υπάρχουν ωστόσο και οι περιπτώσεις όπου τον καλεί η πρόθεση :
η βοή της συνειδήσεως καλεσμένη της προθέσεως !
τότε το μόνο που κάνει είναι να πάει κόντρα στον αυθορμητισμό μας και ως άλλος Χριστός να παλέψει ενάντια σε μια επικείμενη «ανίερη» πράξη .Έτσι δίχως να το έχουμε καλά καλά καταλάβει η συνείδηση , αυτός ο αυτοπροσκαλούμενος επισκέπτης γίνεται συνώνυμο των «αρχών» αυτού του κόσμου και φυσικά επιβλητικός δικτάτωρ στον μικρόκοσμο μας…….
Ασυνείδητος όποιος δεν υπηρετεί την πατρίδα , τη θρησκεία και την οικογένεια του ή που επιλέγει να υπηρετεί μόνο ένα από αυτά !
Η συνείδηση γίνεται σανίδα σωτηρίας των ατόλμων και των συντηρητικών , των ηγετών και των ανήμπορων , γίνεται μέσον υποχειρίας , άσσος στο μανίκι των ισχυρών ,ώστε να μη χρειαστεί ποτέ να έρθουν αντιμέτωποι με τον λαό τους τον οποίο φρόντισαν να τον κοιμίσουν με θρησκευτικοεθνικοπατριωτικά νανουρίσματα.
Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις όπου η συνείδηση ημερεύει,γίνεται σύμμαχος μας και σαν φίλος καρδιακός συναινεί με τις επιλογές μας και επιβραβεύει τις αποφάσεις μας.
Μπορεί τελικά η απόφαση για τον ουσιαστικό ρόλο της συνειδήσεως να είναι μόνο δική μας,να γινόμαστε εμείς οι ίδιοι υπέρμαχοι ενίοτε και άλλοτε πολέμιοι των αποφάσεων μας γιατί τελικά δεν είμαστε ποτέ εντελώς σίγουροι για τις επιλογές μας και εδώ βρίσκει πρόσφορο έδαφος και δρα η φωνή της αμφιβολίας μας , αδερφή της συνειδήσεως.
Πάντα θα έχουμε την επιλογή να αποφασίσουμε το αν θα ακούμε ή όχι τη συνείδηση μας , καθώς και αν θα της επιτρέπουμε να επεμβαίνει λιγότερο ή περισσότερο δημοκρατικά στις αποφάσεις μας.
Όλες οι πιθανότητες ενισχύουν «το μέτρο» , «το άριστον» των αρχαίων Ελλήνων.
Αποθέτω φόρο τιμής στις προσωπικές υπερβάσεις
Υπερασπίζομαι το ακαταλόγιστο των προσωπικών επιλογών όταν αυτές δεν ταράζουν την αισθητική και την ηρεμία των υπολοίπων ανθρώπων .
Συναισθηματικά απορρίπτω τον όρο συνείδηση- χρηστικά η λέξη αλτρουισμός απαντά σε περισσότερα ερωτήματα κατά την ταπεινή μου γνώμη -επιστημονικά δεν έχω το δικαίωμα.
Ο κάθε ήχος που δεν μετράται σε decibel προσλαμβάνεται από διαφορετικά αισθητήρια όργανα και όσο να πεις καθίσταται αξιοερεύνητος.

Λάθη

Τα λάθη μου φορτώνω
κι'αφουγκράζομαι
των άλλων τις φωνές,
όμως κουράζομαι
να τους ακούω να ζητούν
τα λάθη τους να μοιραστούν.
Τα λάθη μου φορτώνω κι'ετοιμάζομαι
να τα φροντίσω
δείχνοντας πως νοιάζομαι,
όμως δε λέω με βαραίνουν
μα δε λυπούμαι που τα έχω
με νουθετούν
κι'έτσι το βάρος τους τ'αντέχω.
Κι'αφού καλά τα μελετήσω
θα βρω μια φυλακή για να τα κλείσω
κι'όρκο βαρύ θα εκστομήσω
ξανά να μην τα συναντήσω.

Μ'ένα κατηγορώ πορευόμαστε

Κατηγορούμε τους Έλληνες (ΕΜΑΣ)
αντί να ξεχυθούμε στους δρόμους όχι για διαδηλώσεις και πορείες διαμαρτυρίας
αλλά για αναδασώσεις και πεζοπορεία ,μήπως και ξεφύγουμε απο τους αιμοβόρους καναπέδες που μας αγγαλιάζουν δήθεν αλλά στην ουσία θωπεύουν αιμομίκτες , δολοφόνους , λιβελογράφους,επαναστάτες άνευ ιδεολογήματος , αλλά και λουφαδόρους υπαλλήλους ,ανθρώπους της νοοτροπίας του "λαδώματος" ,
οι καναπέδες δε γεννούν αξιοπρεπείς πολεμιστές αλλά "ξερόλες" και ανεπρόκοπους που μονάχα ξέρουν να βάλλονται συνεχώς, να διορθώνουν των αλλων τα λάθη , να μέμφονται , να ψευτομάχονται για εκείνο και για τούτο , ενώ στην ουσία επιθυμούν (αυτοί και ο καναπές τους ) να βρίσκονται στην επικαιρότητα και έτσι να νιώθουν σπουδαίοι !
κατηγορούμε την Ελλάδα (ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ)
λες και φταίνε τα χώματα και οι θάλλασες για την κατάντια μας,
κατηγορούμε αυτούς που εκλέξαμε να μας εκπροσωπήσουν χωρίς να κατανοούμε
πως εμείς ενισχύουμε τις αδυναμίες τους παραβλέποντας τα προτερηματά τους,
μ'ένα κατηγορώ πορευόμαστε και αυτοί που μας χειροκροτούν άλλο πρότυπο δεν έχουν απο εμάς τους ευτελείς λιβελογράφους που ξέρουμε να κρύβουμε καλά πίσω απο τις λέξεις τους απροσάρμοστους εαυτούς μας.