Παρολίγον άνθρωποι

                                         photo

Άτακτη φυγή και με δίχως αποτυπώματα ,

Ούτε καν κάτι για ενθύμιο..
Μόνο άτακτη φυγή με κάτι φτηνά κατάλοιπα,κουβέντες χθεσινές γενναίες της στιγμής..
Όταν η πραγματικότητα μας κυνηγάει τότε ξεχνούμε πως είμαστε ολίγον άνθρωποι και σας αγρίμια ψιθυρίζουμε παιάνες :

Ήρθα  να ‘μαι νικητής

Να διαπρέψω στην αρένα

Τρία , δύο , τρία , ένα


Υλικά δεν τους χρωστάω

(η ψυχή μου πια δεν τους χωράει)

Κι’αν ρωτούν δε με πειράζει

Δεν τους θέλω, δε με νοιάζει..

Εγώ είμαι εδώ για μένα

Κι’αν σκοντάφτω δεν πειράζει,

Δεν τους θέλω,δε με νοιάζει..

Πάλι λένε …τους ακούω

Λες κ’εμένα με πειράζει..

Δεν τους θέλω… δε με νοιάζει..


Κει που σκόνταψα πριν λίγο

μάτωσαν τα γόνατα μου

ένας πόνος στην καρδιά μου

άλλος πόνος στην ψυχή μου,

Μα τους  κρύβω στη σιωπή μου.