Και εκεί που όλα ήταν ρόδινα , άρχισε η αντίστροφη πορεία..

                                                                                  photo
Το παραμύθι ξεκινά απο το τέλος προς την αρχή και παρά το γεγονός ότι το τέλος είναι ευτυχέστερο των προσδοκιών μας , η αρχή - αυτή που φόβιζε πάντα τον Benjamin Button- είναι δραματική!
Δεν μπορούμε παρά να βλέπουμε τα γεγονότα να μας προσπερνάνε και να πιστεύουμε πως δεν θα μας ξεπεράσουν εντελώς,
να θεωρούμε πως θα υπάρξει μαγικό ραβδί και Θεία δίκη, απόδοση δικαιοσύνης και άλλες τέτοιες παροιμιώδης εκφράσεις που μας συντροφεύανε στον πρότερο έγκλιτο βίο μας.
Η αλήθεια είναι δραματική και όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσουμε τόσο περισσότερες πιθανότητες θα έχουμε να περισώσουμε λίγη απο την αληθινή μας ευτυχία.
Η αλήθεια - όχι αυτή που μαθαίναμε να κρύβουμε και που συνήθως παρέπεμπε σε θρησκευτικές νόρμες (ηθών και πεποιθήσεων) και κανόνες ,αλλά αυτή που οδηγεί την πραγματικότητα σε ατραπούς απαγορευμένους για τις δυνατοτητές μας και κατ'επέκταση μη διαχειρίσιμους-αυτή η  αλήθεια φώναζε πάντα, αλλά νομίζαμε πως είχαμε τη δυνατότητα να την αγνοήσουμε,
νομίζαμε πως εκ φύσεως είχαμε επιλογές ,
νομίζαμε πως σε τελική ανάλυση διαθέτουμε και περίοδο χάριτος
και το τραγικότερο όλων : ακόμα νομίζουμε πως βρισκόμαστε σε περίοδο προσαρμογής!
Εξαιρώντας τους εαυτούς μας γυρεύουμε να επιρρίψουμε ευθύνες σε άλλους , νομίζοντας ότι έτσι εξασφαλίζουμε τουλάχιστο τις ενοχές ,που σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν ολοδικιές μας.
Γιατί τα λέω όμως αυτά?
προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι η αισιοδοξία μου δεν είναι γαλβανιζέ περίβλημα αλλά ασπίδα προστασίας απο τα βέλη που χύνονται με ορμή,
ότι πίσω μου υπάρχει καμένη γή και εμπρός μου πόλεμος,
ότι το μόνο που μπορώ να ατενίζω με γαλήνη ψυχής είναι τα συναισθηματά μου και οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους ,
ότι η δύναμη χρειάζεται όχι για να παλεύω αλλά για να κρατάω γερά την ασπίδα μην τυχόν και τα βέλη με σημαδέψουν όπου δε θα'πρεπε,
ότι σαν και μενα είναι πολλοί και
ότι , όσο μιλάω δυνατά για τα αμαρτηματά μου και ταπεινώνομαι παραμερίζοντας της (παρερμηνευμένη) περηφάνια μου τόσο περισσότερες πιθανότητες θα έχω να παραμένω όρθια κρατώντας την ασπίδα μου ψηλά , να προστατεύομαι απ'τα βέλη που μου ρίχνει ο εαυτός που ήθελα να είχα.
 

sine dubio


                                                                                     photo
                                                                                           
Ανυπόφορος ο "θυμός" όταν  λείπει το 'ΕΥ"απο την αρχή του.


 

Νοσηρό

 
 
                                                              photo
 
Τις περισσότερες πραγματικότητες τις γεννάει ο νούς,
τις μορφώνει και τις στερεώνει άλλοτε σε γερά θεμέλια και άλλοτε σε σαθρά.
Ύστερα , παντρεύεται μια απο αυτές και αποφασίζει μαζί να πορευτούν.
Ο βίος όμως έχει προβλήματα και αρχίζει ο νούς να συλλογάται μήπως
το λάθος ήταν στο στερέωμα.
Και βρίσκει τότε ερωμένη , μια νέα πολύ πραγματικότητα
που δεν την έφτιαξε ο ίδιος - γίνηκε πλέον ανασφαλής και ούτε
που εμπιστεύεται την τέχνη του να χτίζει , να γεννάει και να παντρεύεται.
Και πως να μείνει η συντροφός του εύβουλη και ριζοβολημένη αφού
ο νούς φλερτάρει αλλού ?
Πεθαίνει απο μαρασμό κι'αφήνει έτσι ανολοκλήρωτο το έργο της.

Μια ζωή όλο ανάσες

 
                                                                             photo
ανασαίνοντας η καρδιά σημαίνει...
η ανάσα στη σιωπή σημαίνει...
χωρίς ανάσα μένοντας σημαίνει...
ο ρυθμός της ανάσας σημαίνει...
πόσες ανάσες απομένουν μέχρι το τέλος, σημαίνει..
όταν κρατάμε την ανάσα μας σημαίνει...
ανάσες όταν χαρίζουμε , αυτό σημαίνει...
δυο ανάσες όταν μπλέκονται σε μια σημαίνει...
"έχω ανάγκη ν'ανασάνω" αυτό σημαίνει...
"μπορώ να πάψω την ανάσα μου' σημαίνει...
"Ζω ν'ανασαίνω και
θ'ανασαίνω όσο ζώ"
Αυτό σημαίνει.

Τheama


                                                             photo

To θέαμα ευνοεί τις ασήμαντες υποθέσεις ,τις πιάνει απο τα μαλλιά, τις δένει στο άρμα του και τις σέρνει ολούθε ,
έτσι που γίνονται redicolo γελάς μαζί τους και λυπάσαι : Τι κατάντια !

αυταπάτη

                 
                         photo
 
Kτητικά ορμάμε στην ιδέα και δεν την αφήνουμε ν'ανασάνει.
Η έλλειψη οξυγόνου τη σβήνει και δεν αντιλαμβανόμαστε,
πως αυτό που έχουμε συλλάβει  δεν είναι παρά
η εικόνα της ιδέας που έχει σβήσει.
 

Έτσι απλά

 
                            photo
 
Με μια λέξη : "εξαιρετικό "..
Αυτό είναι λέμε το σενάριο !
Μια λέξη χάραξε γραμμή για να διαβούνε πιο πολλές,
κι'ύστερα έβλεπες τα γράμματα να τρέχουν  απο μόνα τους ,
το ένα πίσω απ'το άλλο
μα όχι για να γράψουνε προτάσεις,
αλλά για να χαράξουν ζωγραφιές,
χρωματιστές,
και να κεντάνε εικονίσματα με τη ζωή και το χαμό αγγαλιασμένους !
Κι'ύστερα ερχόταν επισκέπτες,
πότε ο αέρας ,
πότε ο ήλιος,
πότε η βροχή,
τα σύννεφα κι'η φύση ολάκερη.
Τόσους πολλλούς που να τους βάλεις να σταθούνε ?
Κι'όμως!  στεκότανε !
Καταμεσίς του πλήθους των παρευρισκομένων ήταν εκείνοι  αγγαλιασμένοι
τόσο που νείρομαι τη ιερή αυτή μυσταγωγία.... 
 
εδώ όμως  δεν τελειώνει το σενάριο
κι'άς ζήσαν όλοι τους καλά κι'ευτυχισμένοι.