Λίγο πριν σημάνει η εκκίνηση

                                                                        photo

Τα πόδια τρέχουν
όμως στέκονται ακίνητα
ένα έχουν γίνει με το έδαφος.
Στο χώμα πάνω
ζωγραφίζεται η σκιά μου.
Μετρώ τις μέρες
με  τον ίδιο παλμογράφο
που μετράει τους χτύπους της καρδιάς μου.
Άμα πληθαίνουν οι παλμοί
ζυγώνουνε οι μέρες
Κι’άμα η ψυχή μου  φωνάζει : δεν αντέχω
έτοιμη είμαι!
Πιάσε τα χέρια μου να δεις
μικρές και κόκκινες φωτιές
μέσα στη χούφτα σου,
Αλήθεια λέω,
δεν ήμουνα ποτέ πιο ήρεμη.
Την αγαπάω αυτή την αγωνία
όσο ποτέ δεν την αγάπησε κανείς.
Πλαγιάζω να ονειρευτώ ό,τι μονάχα ζω στον ξύπνιο μου
Αλήθεια λέω ,
Ποτέ δεν ήμουν τόσο ευτυχής.