photo
Έτσι άπληστοι που είμαστε
αντι να ψάχνουμε ψωμί
γυρεύουμε το μαγικό λυχνάρι.
Έχω δυό λόγια να σου πώ
μα είναι το στόμα μου κλειστό
κι'αυτά τα χείλη μου
της σκέψης μου προδότης.
Εσύ εκεί να κυνηγάς τον εαυτό σου,
κι'εγώ να τρέχω να ξεφύγω απ'το ανίκητο" εγώ μου",
ίδιος ο αγώνας μας,
όλο νικάω
μα εσύ είσαι πάντα ο σπουδαίος.
Βγαίνω απ'το σπίτι το πρωί
αφού θαυμάσω όλο αυτό που αφήνω μέσα.
Βυσσοδομούμε για να μείνουμε
όπως είμαστε : χαρταετοί χιλιάδες στο στερέωμα.
Αν πείς για κείνα τα φτηνά ξενοδοχεία
αν δεν υπήρχανε κι'αυτά
θα'ταν οι δρόμοι μαυσωλεία αξιών.
6 σχόλια:
Δ ειπε: τα αρτια κειμενα δεν αφορουν ποτε εναν
Δεν είναι καθόλου δύσκολη η επιλογή μεταξύ βαρετών μονοπατιών (που έχουν καταντήσει μαυσωλεία αξιών!) και ξενοδοχείων .. ημιδιαμονής :)))
You know I'm no good
Ωραία ανάρτηση, Αλεξία !!!
:)
η τελευταία φράση εξαιρετικής δύναμης και αλήθειας... την καλησπέρα μου φίλη μου Αλεξ
Ανώνυμε ,τα άρτια κείμενα δύσκολα τα φτάνει κανείς..είθε να μπορούσα λέω πάντα.
Σταύρο, αβίαστη επιλογή ίσον σωστή επιλογή ..την καλημέρα μου !
Aγαπητέ Nimerti ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια !
Υπέροχο... Θα συμφωνήσω με το Νημερτής.
Ευχαριστώ Δήμε !
Δημοσίευση σχολίου