Υπό ευρεία έννοια

Το να ποιείς ,να δημιουργείς συσχετισμούς λέξεων δεν είναι πάντα συνώνυμο ακατάσχετης φλυαρίας ή φλυαρίας δίχως νόημα – ακριτομυθίας.
Είναι η εξωτερίκευση σκέψεων ή προβληματισμών που προσγειώνεται (ή απογειώνεται κατ’άλλους) σε λεκτικούς ακροβατισμούς .
Είναι η ευγενής εξωτερίκευση των συναισθημάτων,είναι μια λεπτεπίλεπτη αναφορά στον αεικίνητο εσωτερικό μας κόσμο.
Είναι μια προσπάθεια προσέγγισης (και όχι επιθετική εισβολή) του κόσμου που φιλοξενείται το σώμα μας .
Πρόκειται για κατάθεση λευκής σημαίας όταν άπαντες γύρω σου είναι προετοιμασμένοι για πόλεμο –είναι αυτοί οι ίδιοι που θεωρούν ότι η λευκή σημαία είναι ένδειξη ήττας και παράδοση αμαχητί!
Εν κατακλείδι , η διαφορά ημών που συσχετίζουμε τις λέξεις με τους άλλους που οπλίζουν τις κάνες τους ,είναι ο αφορισμός από τους μεν και η τυφλή προσήλωση από τους δε των «νόμων της ζούγκλας» , καθώς και η συνώνυμη αντιμετώπιση της ύλης (επικυρίαρχη για τους μεν , επικουρική για τους δε).
Άκαρπες οι όποιες προσπάθειες σύμπλευσης επί κοινού σκοπού.
Τελικά επιβάλλεται από μόνος του ο «νόμος της ζούγκλας» χωρίς όμως να υπάρχουν νικητές και νικημένοι (λόγω της ελλιπούς εφαρμογής των δημοκρατικών διαδικασιών).

5 σχόλια:

PaTN είπε...

To να ποιείς, το να δημιουργείς συσχετισμούς λέξεων δεν είναι ΠΟΤΕ συνώνυμο της ακατάσχετης φλυαρίας! Και συμφωνώ απόλυτα με τα υπόλοιπα. Μόνο..καμιά φορά πιάνω τον εαυτό μου, τον στιχοπλόκο εαυτό μου, να προσπαθεί να αφορίσει κάτι που ένα άλλο, θαρρείς πιο «επίγεια ζωντανό» κομμάτι του θέλει να ζήσει.. Και μάλιστα...όχι απλά θέλει.. αλλά το παλεύει αφιονισμένα, θαρρείς ερήμην του λογικού, συγκροτημένου μου εαυτού. Και λέω τώρα: αν αυτοί οι μεν και οι δε που περιγράφεις, τελικά συνυπάρχουν μέσα μου; Πόσο εύκολα μπορώ να κηρύξω άκαρπες τις προσπάθειες σύμπλευσής τους;...ουφ...

negentropist είπε...

Ο Wittgenstein είχε πεί το εξής περίφημο:

"Tα όρια της γλώσσας μου είναι και τα σύνορα του κόσμου μου"

Με λίγα λόγια, όσο πιό σύνθετα εργαλεία χρησιμοποιώ για να σκέφτομαι (πχ λέξεις, μαθηματικές έννοιες κλπ), τόσο καλύτερους "συνδυασμούς" κάνω, διευρύνοντας τα όρια της σκέψης μου (δηλαδή του κόσμου μου), θέτοντας καινούργια ερωτήματα.

Καλό απόγευμα, με λίγη μουσική:

Lily was here

:)

Alex είπε...

που ξέρεις PaTN μπορεί να συνυπάρχουν ακίνδυνα μέσα μας οι μέν και οι δε! ωστόσο σκέπτομαι πως τα έξω μας τρομάζουν και όχι τα μέσα ..
όπως και να'χει θάρρος θέλει κι'όλα συμπλέουν κατά μια έννοια !!
negentropist,μπορείς να το πεις κι'έτσι αλλά εφ'ώ η γλώσσα μας είναι ορισμένη - άρα και περιορισμένη - οι συνδυασμοί κάποτε θυμίζουν επανάληψη.
Lily was here...
beautifull

PaTN είπε...

Αναρωτιέμαι: Θα μας τρόμαζαν τα έξω αν ΟΛΑ τα μέσα ήταν στρωτά και ξεκαθαρισμένα; Αν δεν υπήρχε μέσα εκεί κάτι αδιευκρίνιστο, ανερμάτιστο, ένα είδος μαύρης τρύπας που δεν συμπλέει με τα υπόλοιπα, τα αποφασισμένα, τα αξιολογημένα, τα «δικαιολογημένα»;

Alex είπε...

ίσως όχι PaTN αλλά ποιός θα μπορούσε να απαντήσει σ'ένα τέτοιο ερώτημα αφού όλοι κάπου "χάσκουμε" ?