Χρέος 2

Κι’εκεί που όλοι νομίζαν πως αρχίναγε ο κατήφορος..
γεννήθηκε ο Χριστός,
Ταπεινός , γαλήνιος ,όμορφος Θεός ή
Λαοπλάνος ?
Αυταπάτη?
Ότι και να’ταν ήτανε έξυπνος , μεθοδικός και φυσικά καθόλου ανασφαλής.
Ήρθε και μοίρασε ελπίδες , όνειρα , αιτίες κι’αφορμές.
Κι’εκεί που όλοι νόμιζαν πως αρχίναγε ο κατήφορος ήρθανε κι’άλλοι περισσότερο ή λιγότερο σπουδαίοι ,
ήρθε ο Σωκράτης , ο Αριστοτέλης ,ο Ηράκλειτος ,ο Νίτσε, η Luxemburg,ο Φρόυντ ,η Μητέρα Τερέζα…
και αναβαθμιστήκαμε , με τόσους σπουδαίους δεν υπήρχε κατήφορος πλέον !
Οι κρίσεις όμως δε σταμάτησαν και η μια διαδέχτηκε την άλλη –στην πρώτη νιότη της και άλλοτε ,τι ευτυχία , στα προχωρημένα γηρατειά.
Όλοι με βία ξεσηκώθηκαν αφού τα «Μη»και «Δεν» ήταν πολλά , να τα σηκώσει η καμπούρα τους αδύνατο .
Γιατί σε κρίση ούτε να πεις , ούτε να κάνεις , ούτε να σκέπτεσαι επιτρέπεται σε πλεονάζον χρόνο,
Όμως ,η κρίση - που ενώ γεννάται από την ευμάρεια των νοσηρών ανθρώπων κατά κύριο λόγο που δεν βλέπουν τα πράγματα απλά τα κοιτάζουν - γεννά διεξόδους για να ξεφύγουμε από αυτή.
Ωστόσο ανάμεσα μας κρύβεται η λύση με σάρκα και οστά και όποιος την ανακαλύψει κερδίζει «αιωνία ανάμνηση στο βιβλίο της ιστορίας των σπουδαίων ανθρώπων , πλάι στο Χριστό και το Σωκράτη , τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα , τον Νίτσε και τον Καστοριάδη , τον Βούδα και τον Δαλάι Λάμα…..
Τόσο σπουδαίο ετούτο το χρέος που ακόμα και η ίδια η ιστορία επιβραβεύει τον «ασήμαντο» που ανακάλυψε τον σπουδαίο «Σωτήρα της ανθρωπότητος» ή έστω τον «Σωτήρα αυτού του τόπου» που έχει γίνει έρμαιο του ασίγαστου κατήφορου.
Ας βιαστούμε.