σκέψη

Από γεννήσεως κόσμου εμείς οι άνθρωποι επιχειρούμε να λέμε σοφίες που δεν έχουν ξαναειπωθεί (ή νομίζουμε πως δεν έχουν ξαναειπωθεί).Είναι στην ανθρώπινη φύση μας αυτή η ανάγκη για υπεροχή έναντι των ομοίων του είδους μας.Οι σοφίες όμως ομοιάζουν νοηματικά διότι είναι βγαλμένες απ’αυτή την ίδια την πορεία της εξέλιξή μας.Η διατύπωση τους είναι θέμα αντίληψης –όχι εξυπνάδας – και κατανόησης της ανάδρασης του «εγώ» ως προς το «εμείς» και αντίστροφα.
Οι εμπνευσμένες σοφίες μας κληρονομούνται ενίοτε ως ένδειξη γνώσης αποκτηθείσας ή και εκ γεννήσεως κατέχουσα (!!!!) εξυπνάδας και εξέλιξης.
Έχουμε μια ευκολία η αλήθεια είναι στο να βάζουμε ταμπέλες και να υποδεικνύουμε – στοχευόμενα ενίοτε- πρότυπα.
Η ικανότητα του να λέμε σοφίες δεν απέχει από αυτή του να μασάμε καλά το φαγητό μας (ξέρουμε ότι θα πρέπει να μασάμε καλά το φαγητό μας αλλά δεν το κάνουμε όλοι , κατά τον ίδιο λόγο ξέρουμε να λέμε σοφίες που καταπίνονται «αμάσητες»).
Όλα είναι σχετιζόμενα και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζονται.
Όλα είναι σχετικά γι’αυτό και αντιμετωπίσιμα.