πρόπερσι το καλοκαίρι
η έγνοια μου μεγάλωνε την ανησυχία μου
και μια ατέρμονη αναζήτηση που ξεκινούσε από τα μέσα μου έμοιαζε να μην ξέρει κατά που να στραφεί.
Δεν τα κατάφερε ν’αναδυθεί ,
προτίμησε την αυτανάφλεξη.
Ετούτη ήταν η ρίζα των αντάρτικων αναζητήσεων μου.
Το έμαθα αργότερα όταν διαπίστωσα πως τίποτα πια δεν μ’έκανε να λαχταρώ περισσότερα από αυτά που μου είχαν ήδη χαριστεί.
3 σχόλια:
Αφού το διαπίστωσες αυτό...μη μιλάς καθόλου Αλεξία...εκτός κι αν νομίζεις ότι τα πράγματα έχουν κάπως έτσι!
όχι όχι δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για αμφιβολίες τώρα!
Εντάξει,μη στο χαλάσω εγώ τότε..
Δημοσίευση σχολίου