Αυτή που όμορφα ονειρεύεται

Χαμένος στο πέλαγο
ο νούς της
έρμαιο του καιρού
και της πυξίδας

«δώς μου ένα βλέμμα
μια στιγμούλα,
για λίγο φώτισε το πέλαγο
με τα υπεροχά σου μάτια»

καθάρια η σκέψη της, άτρομη
οδηγεί το πλεουμενό της!
Και το κύμα το περιμένει !
Και τον αέρα τον συλλογίζεται!
Για τα καλά και τα άσκημα,
για τα άλογα και τα έλλογα
για τα αληθινά και τα ψεύτικα,

Και το βλέμα που δέχεται εγκάρδια
το κρατά εκεί δίπλα στο τιμόνι
να το’χει μπούσολα στο άγνωστο σκοτάδι.

Κι’ή προσευχή της αλλού στρέφεται
άλλο καλεί ,
κι’άλλο παλεύει να κερδίσει.

Πόσα κομμάτια γίνεται
για ν’αγαπάει όλα τα ταξίδια!
Πούθε πηγάζει η αγάπη η αστείρευτη
που αναβλύζει απ’τα μέσα της?

Μα να ! μεσούσης της θαλάσσεως
ο αέρας της με κύκλωσε!
Πνοή γαλήνια!
Ευχή της δίνω
να’χει πάντα καλοκαίρι.

7 σχόλια:

theo1457pa είπε...

πολυ καλο αλεξανδρα!!

cloudsinthemirror είπε...

Καλό ποίημα. Ο μεσούστης της θαλάσσεως τι ακριβώς είναι;

Alex είπε...

Μεσούσης ήθελα να πώ.Ένα λάθος που δεν διόρθωσα εν τη γεννέση του και μεταφέρθηκε ως λάθος εν συνεχεία.

cloudsinthemirror είπε...

Στο "άλλογα" τι σημασία δίνεις;

Alex είπε...

"άλλογα" τα μη λογικά , επικαλούμαι ποιητική άδεια γι'αυτό.

cloudsinthemirror είπε...

Με ένα λ, δηλαδή...α-λόγος.

Alex είπε...

θα λάβω υπόψιν μου τις ορθογραφικές διορθώσεις.