Kι'άλλο τραγούδι

Στο μουσικοπωλείο εκείνο σύσσωμοι περί τους τριακόσιους
διασκεδάζανε παρέα με αλκοόλ και με βαριά ρεμπέτικη βοή.
Η κομπανία ανέβαζε τις νότες και ενίοτε τις κατέβαζε
διάβαζε ως φαίνεται τα θέλω και τα όχι του μιχτού ακροατηρίου – κάτι σαν πύργος της Βαβέλ!
Έτσι είναι κύριοι οι σπουδαίοι καλλιτέχνες ,
άλλοτε πάνε χαμηλά τις μουσικές τους , τόσο που η άχνα τους ν’αγγίζει τις χορδές του ιλαρού ,
κι’άλλοτε τόσος οργασμός σε χορωδία που ξεσηκώνει όλους «σε μια πίστα από φώσφορο».
Σα θα βρεθείς εκεί μαζί τους μην κάνεις το σπουδαίο,
Γιατί κανείς δε θα σου δώσει σημασία,
χόρεψε πιες και πούλα την ψυχή σου όσο όσο ,
έτσι κι’αλλιώς δε θα τη χάσεις ,
στην πόρτα του φευγιού θα στη γυρίσουν πάλι πίσω.
Μη χολοσκάς γιατί κανείς δε νοιάζεται παρά να διασκεδάσει
αυτό που ο ίδιος κουβαλάει.
Κιόλο θα παίζουνε οι μουσικοί τραγούδια για το ευάρεστο κοινό τους.
Κι’εκείνοι θα χειροκροτούν ,
και μέσα στο πιοτό θα χολοσκάνε ,
και θα γιομίζουν την ψυχή τους με τραγούδια που είτε δάκρυο ή χαμόγελο τους φέρνουν !
Πάμε μαέστρο !

4 σχόλια:

Unknown είπε...

Despite the density of emotions and detailed monitoring of others behaviour Alexia avoids almost always the destructive way of pathetic shelf-inclusion but seeks (?) an optimistic way of enjoying finally the moment and life. And art and/or creative thinking should mainly have this target ...

Alex είπε...

you know me ,
this is my way !
thanks anyway!

Unknown είπε...

I know also that you achieve this exit to optimism and joy, by the hard way, examining and planning it layer-by-layer, knowing in any case that at the end this is the only viable target!
Is this an 'artistic need'? or rather a stimulating planning for enhancing the shelf-rewardness for your choise? The second is definitely a more hydonic approach making well worth the longer way ... by humanising also abstract & scattered thougths!

Alex είπε...

you've already analysed my answer buddy !