αναδημοσίευση αφορισμών

                                                                    edit by theo


Να κάπως έτσι φτιάξαμε το σπίτι μας :ένα γκρεμίσαμε μικρό που χώραγε μια οικογένεια με σκύλο στην αυλή και πέντε χτίσαμε το ένα πάνω στ'άλλο,
και για τον σκύλο ..ούτε κουβέντα.

Αν ο στόχος μας ήταν ένας έντιμος θάνατος ,
η πορεία προς αυτόν θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα - ίσως περισσότερο απο την ίδια τη ζωή.

Άλλοτε σηκώνουμε το Ιερό Δισκοπότηρο και άλλοτε την Ιερή Τιάρα.
Όμως αυτή η διαδοχή των 'Αγίων αντικειμένων" μας μπερδεύει ενίοτε
και για να ζυγώσουμε στην ουσία χωριζόμαστε σε φατρίες.
Ξεχνούμε βλέπεις τη Βαβέλ!

Oι μεγάλες αξίες γράφονται με λέξεις απλές οι οποίες μας δυσκολεύουν αφάνταστα
Οι δοκησίσοφοι εντυπωσιάζουν με το δήθεν εύρος των γνωσιολογικών τους ικανοτήτων.
Η εμφανισή τους όμως δεν είναι παρά μια πρόζα .
Πίσω στα καμαρίνια όταν η αυλαία πέφτει,σωρεύουν οι αδυναμίες τους στο σύθαμπο
και κατακλύζουν την ιερή τους δυστυχία.

τα δέντρα ρίχνουν τα φύλλα τους
κι'ύστερα φωνάζουν τα πουλιά
για να κρύψουν τη γύμνια τους.

η εξέλιξη καταπίνει την ιστορία,
η ιστορία ξερνάει την εξέλιξη.

Όσο δρόμο έχω,τόσο περπατώ νομίζοντας ότι το τέλος θα το φτάσω.
Αυτές οι ψευδαισθήσεις κάνουν τα όνειρα μου να αναπαράγονται.

Γλυκιέ μου έρωτα το ξέρω πως κι’εσύ θα με αφήσεις,
Θα με χαρίσεις στην αγάπη ,ξέρει καλύτερα ως φαίνεται εκείνη τους ξεχασμένους του έρωτος να φροντίζει.

Ανοίγω τα πόδια για να γεννήσω κάτι καλύτερο από μένα.
Ανοίγω τα πόδια για να αποβάλω τα λάθη μου.
Κι’οσο γεννώ θεριεύω,
κι’η περιπλάνηση ατελείωτη σ’αυτή τη μήτρα της σιωπής.

Πλήρωσα τόσες φορές το ίδιο εισιτήριο
Λες και θα επιβίβαζα το πολυδιάστατο του χαραχτήρα μου.

6 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σκόρπιες σκέψεις; Προτιμώ αυτήν: η εξέλιξη καταπίνει την ιστορία, η ιστορία ξερνάει την εξέλιξη (ιστορικός γαρ).

Alex είπε...

σκέψεις Δήμο , αλλά όχι σκόρπιες..απλά διαφορετικές με κοινό σημείο αναφοράς!

Ανώνυμος είπε...

πολύτιμα διαμάντια...

Ανώνυμος είπε...

Αν θες διαβασε την εκ βαθεων συγκλονιστικη εξομολογηση του Τηλεμαχου στο μπλογκ μου :

http://anisixos.blogspot.com/2011/02/blog-post_12.html

Νimertis είπε...

ο δεύτερος αφορισμός με άγγιξε πολύ... καλησπέρα Αλεξ...

Alex είπε...

ευχαριστώ nimerti !