Ξόρκι

Στην άκρη του κήπου κάτι είδα και φοβήθηκα
μου φάνηκε σαν ερπετό,
πάντα φοβόμουνα τα ερπετά.
Τρέχω στο σπίτι μέσα και αρχίνησα τα ξόρκια : πνεύμα κακό ,
έτσι που ήρθες....ε γιαβό...
όταν φοβούμαι μόνο ξέρω να ξορκίζω το κακό,
έτσι μου έμαθε η γιαγιά μου
μ'αυτά μου έλεγε ποτέ μου δε θα πάθαινα κακό
μα μήτε και θα έκανα κακό ,παρά θα έδιωχνα μακριά μου
ότι μου τάραζε την "όμορφη γαλήνη" καθώς έλεγε εκείνη.
όταν το ξόρκι τέλειωσε , έτρεξα πάλι στη γωνία του κήπου
για να δώ αν έδιωξε το φόβο μου!
και τι να δώ ένα ολόλευκο κυκλάμινο εκεί όπου δεν υπήρχε!
το ξόρκι μου έκανε το θάμα του -έτσι μου έμαθε να λέω
για να μπορώ να οδηγώ στο φώς την ψυχή του ερπετού (ίσως στο ολόλευκο κυκλάμινο)κι'όχι στα άγνωστα σκοτάδια!
Το ξόρκι μου γέννησε ένα όμορφο κυκλάμινο
κι'έστειλε την ψυχή του ερπετού στο φώς.
"Έχω ένα ξόρκι στην ψυχή
και με αυτό πορεύομαι
κι'όλο νικώ τους φόβους μου!"