το κόκκινο ποδήλατο

Είχα ένα κόκκινο ατάχυτο ποδήλατο
μάρκας Velamos!
Ήταν το δώρο αυτό που σφράγισε             
το πρώτο μου καλό απολυτήριο,
μετά, ούτε που μ’ ένοιαζε η μελέτη!
Έβρισκα τρόπους να ξεχύνομαι στο μαχαλά
στη μεσημεριανή των άλλων σιέστα.
Μες τη λιακάδα που όλο ίδρωνα δε μ’ένοιαζε ,
κι’ούτε το κρύο του χειμώνα μ’ενοχλούσε αν με ρωτούσες!
Αυτές οι ώρες οι κλεμμένες με μεγάλωσαν!
Κι’ ενώ όλο άλλαζα συνέχεια δρομολόγια
γύρω τριγύρω στα σοκάκια για να μη μάθουνε στη γειτονιά
πως έβγαινα στις ώρες ύπνου,
όλο τραγούδαγα στιχάκια που η ίδια σκαρφιζόμουνα!
Έτσι τραγούδησα τον έρωτα, τους φίλους ,τη ζωή-αυτή που έμαθα πριν καν να τη γνωρίσω.
Πάνω στο κόκκινο ποδήλατο όλο ταξίδευα και όταν τύχαινε και έπεφτα- σε κάποιο απ’ τα ταξίδια,
 γρήγορα σηκωνόμουν,μιλιά δεν έβγαζα!
Πάντοτε πρόσεχα,
γυρνούσα γρήγορα στο σπίτι και πριν προλάβουν να ξυπνήσουν οι υπόλοιποι
εγώ προλάβαινα και σφάλιζα τα μάτια.
Έτσι αγαπούσα τη ζωή ,κι’ όλο περίμενα ο ήλιος να βρεθεί μέσα στη μέση τ’ ουρανού για να μου γνέψει πονηρά : Ξεκίνα!!!