και τραγουδώ...

H μέρα έφυγε κι'εγώ ρωτάω
πόσα μας χρέωσε ?
μα σταματάω
δε μου απάντησε σχεδόν κανείς
το "εγώ μου" πνίγω
σ'ένα "εμείς"

η μέρα άρχισε κι ' αναρωτιέμαι
πως θα'ταν άραγε ?
μα δεν κρατιέμαι
βάζω τα κλάματα
παρακαλάω
πετώ τα ενθύμια που κουβαλάω.

Κι'ύστερα ήρθε μια βροχή
απ'την ψυχή
για την ψυχή
κι'αυτό το γκρίζο τ'ουρανού
που μου γαλήνεψε το νού..

Κι'εγω συνέχιζα
να περπατάω χωρίς ενθύμια
ένα χαμόγελο
αυτό κρατάω
ορθά και τίμια

ξεχνώ το" χρέος μας"
το "χρέος μου" θυμάμαι
βρίσκω το δρόμο μου
έχει ήλιο δε φοβάμαι.