Όλο μιλώ σα να ξεχνώ πως μίλησα και πριν

«μόνο έργα όχι λόγια»
θαρρώ πως άκουγα συνέχεια και παντού.
«Όλο μιλάς, πολύ μιλάς..»
αυτές οι ρίμες με μπερδεύουν συνεχώς.

Όταν μιλώ
έχω βεβαίως κάτι σίγουρα να πω
κι’ αφού έχω γνώμη και μπορώ
έχω και στόμα να μιλώ.

-«δεκάρες δύο για να σκεφτείς
κάτι αξιόλογο να πεις»

-Θαρρείς το κάνω για να δω
λάμψη στα μάτια σας τα δυο ?

Θαρρείς πως είμαι ευτυχής
απλήρωτος διασκεδαστής?

Θαρρείς πως θέλω ένα κοινό
για να’ χω λόγο για να ζω?

Δεν είμαι τόσο συγγενής
της ακατάσχετης φωνής
που έχει βήμα για να πει
μα δε μιλάει στη σιωπή.

Εγώ τολμώ με τη φωνή
λόγια να πω για να φανεί
πως όσο είμαι ζωντανή
δε θα τα πνίγω στη σιωπή.

Και η σιωπή λόγος βαρύς
μονάχα αν ξέρεις να τον πεις.