Παιδεύοντας μια σκέψη

Oι ίδιες οι λέξεις μας ακολουθούν.
Η προς επεξεργασία βάση της οντοτητάς μας ,διαθέτει ορισμένο (μα όχι περιορισμένο) εύρος.Ο ορισμός αυτού γίνεται δεδομένων των κοινωνικών συνθηκών.Η εξέλιξη αυτής(της οντότητας) εν συνεχεία , είναι θέμα συλλογικής επιρροής αλλά κατά βάσει προσωπικών επιλογών.Ευθύνες σε περίπτωση λάθους δεν αναζητούμε τριγύρω αλλά ούτε και καταφεύγουμε σε αμφισβήτηση της βάσης.
Η εξέλιξη δεν είναι πάντα ανοδική.Εξέλιξη θεωρούμε και την ικανοποιητική(αν όχι άριστη)διατήρηση του μέτρου (όχι του μετρίου).Η εξέλιξη δεν εντοπίζεται σε υλικά αποκτήματα ,αλλά τα υλικά αποκτήματα τις περισσότερες φορές συνηγορούν στο δεδομένο στόχο.Όταν δεν υπάρχει εξέλιξη , τότε μελετάμε τη σχέση :Βάσης-Υποκειμένου.Δεν είναι πάντοτε το αναγώγιμο συμπέρασμα και το δεδομένο.
Αυτή τη σχέση μελετάνε ερευνητές του ψυχικού ανθρώπινου προσβάσιμου.Η ικανότητα αυτών αποκαθιστά τη δεδομένη δυσλειτουργία ή ενίοτε αδυνατεί να συνδιάσει τα δεδομένα-όσο ακολουθεί για την επίλυση του προβλήματος μια μέθοδο "πεπατημένη" έτοιμη για κάθε παρόμοια ασθένεια(η οποία βεβαίως δε σχετίζεται με το υποκείμενο , γι'αυτό και δεν αποφέρει πάντα ).
Συμπέρασμα : Το νόημα των λέξεων διαφοροποιεί την ουσία του αναγώγιμου και όχι τις λέξεις κατ'ουσίαν.