Σε λίγες μέρες ολοκληρώνει τη γνωμάτευση της «περί των ανεκπλήρωτων επιθυμιών».
Οι βασικές πτυχές της ερευνάς της περιελάμβαναν μεταξύ των άλλων και τα παρακάτω :
Τις «ψυχικές ελλείψεις» που καταπιέζουν τα θέλω και περιορίζουν τις εκφραστικές δυνατότητες του ατόμου.
Τις κοινωνικές επιταγές - σχετικός ο ρόλος τους , συνήθως συνδέεται με αξίες που συνήθως εξυπηρετούν – καθώς και τις σχετικές διατεταγμένες –θρησκευτικοηθικοπολιτισμικές.
Βάσει της ισχύος ενός εκ των παραπάνω ενδεχομένων , φύεται μια προσωπικότητα ελλιπής (τα ελλείποντα κομμάτια φυλάσσονται επιμελώς από τους υποταγμένους στο «μη ερεύνα» γονείς , ωσάν να πρόκειται για νεραιδοπέπλα).
Σε μια άλλη πτυχή της ερευνάς της εντοπίζουμε την «ξαφνική επανάσταση» των αρρωστημένων προσωπικοτήτων , η οποία τις περισσότερες φορές είναι αποτυχημένη.Πρόκειται για τις περιπτώσεις όπου το ψυχικά ασθενές άτομο εκτιμά ότι αφού έχει αντιληφθεί την ανεπιθύμητη κατάσταση που λειτουργεί εις βάρος του μπορεί ταυτοχρόνως και να την πολεμήσει , να της ξεφύγει και να της επιβληθεί… όμως λάθος εκτίμηση…
Σε κάποιο άλλο σημείο υπάρχει αναφορά στο χρόνο ,τον οποίο χαρακτηρίζει ως εχθρό της βιασύνης και σύμμαχο της υπομονής.
Επίσης γίνεται αναφορά στους «πολιτικούς χειμώνες» ,οι οποίοι γέννησαν πολλές «κομμένες ψυχές» (ψαλιδισμένες επιτηδευμένα).
Στη συνέχεια αναφέρει , σχολιάζει ,κατηγορεί και προτείνει.
Θα σταθώ εδώ ,στις προτάσεις της :
Να γεννήσουμε , λέει, τους υγιείς εαυτούς μας.
Να χιμήξουμε και να ξεσκίσουμε αυτούς που χαϊδεύουν την αρρώστια μας.
Να πλανεύουμε (πλάνισμα ως τέχνη του πλανίσματος)εμάς τους ίδιους, όχι στα κρυφά αλλά στα φανερά για να μας βλέπουν και οι άλλοι που ντρέπονται και αντί να πλανίζουν ,κρύβουν συνέχεια την ασκήμια τους.
Να μην κοιτάμε πίσω , η ιστορία δε μας διδάσκει πάντα και αν όλοι εμείς σύσσωμοι το επιθυμούμε , αυτή δεν επαναλαμβάνεται.
Να κρατάμε στα χέρια μας δαυλούς ,για να μη χάνουμε το δρόμο μας στην άφιξη του σκοταδιού.
Να’χουμε τόσες απαντήσεις , όσες θα είναι οι ερωτήσεις που θα χρειαστεί να κάνουμε.
Να βλογάμε την πορεία μας ,γιατί εμείς οι θεοί των ψυχών μας έχουμε τα νεραϊδόπεπλα των γόνων μας.
Να στήσουμε καρτέρι στους αιώνιους εφιάλτες μας ,για να’ναι η ζήση μας με όνειρα μονάχα καμωμένη.
….
Θέσεις , προτάσεις , προτροπές όλα μαζί ζυμωμένα κι τόσο έντεχνα δουλεμένα συνθέτουν την θεώρηση της Δίδας Κ.Π.
Έκλεισα το βιαστικό μου πέρασμα στις σελίδες της εργασίας της με λίγες λέξεις από την κατακλείδα της : Και ως επιθυμούμε να προκάμωμεν , ωσάν τυφλόμυγες οργώνουμε κι’εκείνα τα σκοτάδια.
3 σχόλια:
Η επιλογή μερικών λέξεων (προκάμωμεν, καμωμένη, βλογάμε) μου θυμίζει Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη (σε συνδυασμό με μερικά ορθογραφικά λαθάκια: χιμήξουμε) εν αντιθέσει με τα "καταπιέζουν τα θέλω" "σχετικές διατεταγμένες" κλπ που παραπέμπουν σε κείμενο κριτικών κινηματογράφου, που σε μπερδεύουν ακόμη περισσότερο από την ανάλυση που κάνουν για το σενάριο που είδες.
Ένα κράμα λοιπόν διαφορετικών πολυπολιτισμικών νοημάτων (για να είμαι στο πνεύμα της εποχής) που φανερώνει τον πλούτο δημιουργικότητος του συντάκτη ή την έντεχνα κρυμμένη διχασμένη του προσωπικότητα.
Εμένα μου θυμίζουν λογίδριο λυκειάρχη της περιφέρειας.
Αν είχες τέτοιο λυκειάρχη Θα είσαι μάλλον απο τους τυχερούς , γιατί τα λογίδρια των δικών μας (εμείς οι άτυχοι!) λυκειαρχών συμπεριελάμβαναν λίγες λέξεις πολυφορεμένες : Πατρίς ,Θρησκεία , Οικογένεια.
Δημοσίευση σχολίου