Ευθυτενής και απερισπούδαστη ,
θολή μα και λαμπρή ,
γεμάτη γνώση η ζωή μας.
Εκεί που στέκομαι αισιόδοξα μην ξέροντας
το που να στρέψω τη χαρά μου
αντίκρυ ορθώνεται αμάζευτη των αλλωνών η θλίψη,
και έτσι θλίβομαι συγχρόνως όσο χαίρομαι
κι’ύστερα χαίρομαι τη θλίψη να ξεχνάω.
Πάντα γλυκόπικρα ζυγίζομαι
άλλοτε γέρνω δεξιά ,άλλοτε πέφτω αριστερά ώσπου να
έρθω πάλι αυθόρμητα στην αρχική
εμβρυακή μου θέση.
Ευθυτενής θα είναι πάντα η ζωή μου
Και αν υπάρχουνε σ’αυτή κρυφοφυγάδες
Θα τους λογίζω ακίνδυνα,
μικρό κακό - έως καθόλου – η ύπαρξη τους
στην άπειρη , ανέσπερη δική μου ευτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου