Και τότε έρχεται η δράκαινα.
Εισβάλλει στο απαλό σου δέρμα και γδέρνει τα τοιχωματά του,
Κι’όλο σε κάνει να πονάς κι’ο πόνος μεγαλώνει όσο κοιτάζεις το άσχημό της πρόσωπο.
Κι’ο πόνος μεγαλώνει όσο μακραίνει το μαρτύριο.
Κι’ο πόνος μεγαλώνει όσο το τέλος χάνει τη σειρά του.
Εσύ έχεις ήδη δύο φορές πεθάνει κι’όλο φοβάσαι μην πεθάνεις άλλη μια....
«Όσοι θεοί πουλάτε προστασία με αγγέλους φύλακες ή με μυστήρια πνεύματα σκιές ...σας φτύνω τούτη τη στιγμή του βιασμού!
Σεις που αρνείστε συνεργεία στο μαρτύριο και μου φορτώνεται ως άξιο της σαρκός μου τούτο το κακό , ζητάτε να αρνηθώ τον πόνο μου , ζητάτε να αψηφήσω της ψυχής μου το ρεζίλεμα , το ξέσκισμα του λογικού μου
και να λογίζω τούτο το κακό ως χάρισμα !
Εγώ η εκλεκτή που αφού βιάστηκα μπορώ να αντέξω περισσότερα!
Εγώ η εκλεκτή που ταπεινώθηκα ως άνθρωπος σε άνθρωπο να περπατώ με το κεφάλι χαμηλά κουβαλώντας το μιασμένο μου σαρκίο!
Εγώ η εκλεκτή που ούτε θάνατο δεν δύναμαι να επιλέξω μοναχή!
Εγώ η εκλεκτή που είμαι δούλη ενός θεού που δε συστήνεται ποτέ !
Εγώ η εκλεκτή που αθελά μου κυοφόρησα το ασχημάτιστο παιδί του δολοφόνου που με τη βία εισέβαλε στο σώμα μου .
Εγώ η εκλεκτή που δολοφόνησα της κοιλιάς μου τον καρπό,
κάποτε παρακάλεσα θεούς και δαίμονες , όμως κανείς δε φάνηκε...
Και τώρα κουβαλάω μια ψυχή ατιμασμένη και θυμό ....πολύ θυμό ,τόσο που φτάνει να σας φτύνω μια ζωή .
Κι’όλο αντρειώνει ο θυμός όσο το ίδιο έργο παίζεται συνέχεια κι’οι ατιμασμένες στην ψυχή γινόμαστε πολλές»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου