Δύναμη λέω πως είναι …

Να περπατάω τη ζωή κουβαλώντας
το θάνατο στις πλάτες μου
και να στέκουμαι όρθια λες και δεν έχω τίποτα απάνω μου.
Τόσο ελαφρύς ο θάνατος στο ζύγι !
Τόσο μεγάλη η σιγουριά μου στην ορθή περπατησιά !

3 σχόλια:

kanivallos είπε...

Ποτέ μου δεν κατάλαβα αυτούς που φοβούνται το θάνατο. Μα είναι κάτι το αναπόφευκτο.
Κάθε τι που γεννιέται αυτομάτως ορίζεται ως μελλοθάνατο.
Ή αλλιώς η ζωή είναι η απαρχή του Θανάτου.
Απευθυνθείτε στην "Ασκητική" για λοιπές λεπτομέρειες.
................................
Το κακό (και τραγικό συνάμα) θα είναι να πεθάνει κάποιος πριν καταλάβει καν ότι ΕΖΗΣΕ.

Ζήστε λοιπόν την κάθε στιγμή, μην αφήνετε τπτ να πάει χαμένο...σας αξίζει, αξίζει γι αυτούς που ξέρουν να ΖΟΥΝ.

Alex είπε...

Αντιλαμβάνεται κανείς μια διαφορετική οπτική , τη δική μου ή τη δική σου , οκ !
Επίσης ορθή υπόδειξη περί "ασκητικής" , ο Καζατζάκης μελέτησε ζωή και θάνατο από βάθος ψυχής.
Μα το "Ζήστε" δεν το λαμβάνω παρά ως μια υπόδειξη -παρότρυνση επιτακτική ! ουδείς υποτάσετε σε επιταγές και υποδείξεις ...υπάρχει πιο γλυκός τρόπος αναφοράς στις υποκειμενικές αξιωματικές παραδοχές .Εξάλλου οι λέξεις πάντα δεν είναι ίδιες για όλους , έτσι η λέξη θάνατος απηχεί άλλως σε εμένα απ'ότι σ'εσένα...τα νοήματα αλλάζουν

kanivallos είπε...

Συμφωνώ με τη διαφωνία σου...