Τα δύσκολα τα ζωγραφίζω..



                                                                                     photo
                                                                      
Με λίγες λέξεις,
όνειρα ζωγραφίζω
και έχω χρώματα,
έχω παλέτα,
πινέλα έχω
και φαντασία..
Μου λέιπει ο χώρος,
δω δε βολεύομαι,
ούτε τα χρώματα μπορούν να σμίξουνε
μ'εκείνα τ'ουρανού, της γής
και με το διάφανο του αέρα - αυτό
που κάνει όλα να'χουνε διάσταση,
να'χουν σχήμα και
να κινούνται διαρκώς.
Πνίγονται όλα μέσα σ'ετούτο το δωμάτιο..
Βγαίνω έξω,
με την παλέτα αγκαλιά,
το καβαλέτο,
με τα πινέλα
κι'ότι φορώ ώστε να κρύβεται η γύμνια μου
απ'του αέρα το διάφανο το χρώμα.
Βγήκα,
βολεύτηκα στην άκρη του πελάγου
και όσο ανέπνεα
τόσο ζωντάνευαν όλα στη φαντασία μου..
Κι'ενω ζωγράφιζα,
έβλεπα κείνες τις παραστάσεις που αποτύπωνα,
να ξεπηδούν απο το κάδρο -
φαίνεται δεν τους χώραγε-
και με κινήσεις αέρινες ,
σχεδόν χορευτικές,
να χάνονται στο βάθος του ορίζοντα..
Βλέπω ότι θα'θελα να έβλεπα,
ακούω ότι θα'θελα να άκουγα
και προσπαθώ να κάνω χώρο στις δυσκολίες,
να βολεύονται  μονάχα μακριά μου,
σαν πλησιάζουν τραγουδώ,
κι'άμα δε φεύγουν λέω στον εαυτό μου :

Έχεις φτερά στα πόδια σου !
ξεκίνα !

3 σχόλια:

Νimertis είπε...

Βλέπω ότι θα'θελα να έβλεπα,
ακούω ότι θα'θελα να άκουγα...

το εκλαμβάνω ως μια συνειδητή δράση που ξαναδημιουργεί τον κόσμο με τα δικά σου χρώματα... η απόλυτη δημιουργία... ομολογώ μου άρεσε αυτό που διάβασα... και οι τελευταίες σου λέξεις ακόμα περισσότερο... την καλησπέρα μου φίλη μου...

Alex είπε...

Έτσι ακριβώς είναι nimerti όπως το ανέφερες :μια συνειδητή δράση που ξαναδημιουργεί τον κόσμο με τα δικά μου χρώματα ! τα είπες όλα, ευχαριστώ !

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ καλό κι άκρως αισιόδοξο... Όλοι πρέπει να ξαναζωγραφίσουμε τούτο τον κόσμο, ο καθείς με τη δική του παλέτα. Αυτός ο μουντός και γκρίζος κόσμος θέλει χρώματα ζωντανά...