τέταρτη μέρα και έψαχνα γύρω μου
να βρω τι φταίει..
ούτε που σκέφτηκα πως φταίει η σιωπή σου..
αυτή η εντύπωση της μοναξιάς μας - μες τη ζωή και ως το θάνατο-
στρεβλή και ανάποδη μας κατατρύχει,
κι'ο φόβος όρνεο, θεριό ανήμερο
μας κάνει αδύναμους κι'όλο μας πείθει:
για τη δυναμή μας που είναι γυάλινη,
για τη δυναμή του που είναι ατσάλινη.
Φόβος του φόβου είναι η ελπίδα μας
και η ευτυχία είναι ασπίδα μας.
Δε σβήνει ο πόνος ,
μα σβήνει ο φόβος που φέρνει ο πόνος,
και όταν έρθει πάντα ακάλεστη η σταναχώρια
η δυναμή μας στο φόβο ορθώνεται άμα μπορέσουμε
φόβο και πόνο να ξεχωρήσουμε ,
δε μας τρομάζουνε αυτά τα δυο σα ζούνε χώρια.
6 σχόλια:
Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε φοβισμένοι και μόνοι ..
Μου αρέσει αυτό που έλεγε ο Τζομπς:
«Όταν θυμάσαι ότι πρόκειται να πεθάνεις, τότε δεν πρόκειται ποτέ να πέσεις στην παγίδα και να φοβάσαι να χάσεις ότι έχεις κάνει. Είσαι ήδη γυμνός, δεν έχεις κανένα λόγο για να μην κάνεις αυτό που θέλει η καρδιά σου.»
Γεια σου Αλεξία ..
:)
Μιας που το ανέφερες Σταύρο , να πούμε πως απλά αναπαράγουμε σκέψεις ειπωμένες...αντί να τις εφαρμόζουμε τελικά !!
πάραυτα εγώ βρήκα ένα άλλοθι για να αιτιολογώ "την αναπαραγωγή μου" : όσο συχνότερα τα υπενθυμίζεις , τόσο περσότερες οι πιθανότητες να γίνουν πράξη !
:)))))
Αναπαράγουμε αντί να εφαρμόζουμε ?
Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Μερικοί από μας είμαστε μεν σκόπιμα περιθωριακοί έχοντας αυθόρμητα συνειδητοποιήσει ότι τα πάντα είναι θέμα μυαλού. "Το δίχτυ της Σκέψης", όπως έλεγε ο πιό λαμπερός άνθρωπος που έχω γνωρίσει ..
Mind Trick
γεια
πολύ σας χαίρομαι εσάς τους "σκόπιμα περιθωριακούς" !! όμως πάρα πολύ Σταύρο !! μακάρι να γινόσαστε ολοένα και περισσότεροι !
Μ αρέσει εδώ, αυτό το μπλόγκ
Αληθινά γραμμένες αυτές οι λέξεις στο κείμενο
Ο πόνος είναι γέννημα του φόβου. Δεν μπορούν να είναι χώρια, όπως πολλές φορές ζητήσαμε.
Κάτω από ΚΑΘΕ αρνητικό συναίσθημα βρίσκεται πάντα ο φόβος.
Ωραίο θέμα. Μου έδωσες ιδέα για προσεχή ανάρτηση.
καλησπέρα!
+τα7κ/κια, όμορφο το σχολιό σου , ευγενικό εκ μέρους σου!
Δημοσίευση σχολίου