Φοβούμαι πως δεν προσέξαμε όσο έπρεπε και
τώρα πληρώνουμε το τίμημα : διωκόμαστε άλλη μια απο τον παράδεισο ,
κι'εκεί που τρέχουμε εμάς να περισώσουμε πάνω στις γυαλινές μας γόβες
έρχεται μπόρα μα,
ούτε κανείς μας σκέφτηκε πως εκεί έξω απ'τον παράδεισο
ίσως να'βρεχε για μέρες ,
για χρόνια ,
για αιώνες !
κρυφοκοιτάζουμε στα όπισθεν και ούτε δάκρυ δεν υπάρχει για να αφήσουμε,
ούτε συναίσθημα,
ούτε οίκτος για τον δίπλα που πεθαίνει..
"για το τομάρι μου μιλάμε..ή θα το σώσω ή εγώ ο ίδιος θαρρετά το θανατώσω ".
κι'άμα σκεφτόμαστε τα λάθη στον Παράδεισο μετανοούμε μα δεν υπάρχει λόγος..
τώρα πια είμαστε διωγμένοι..
κι'αυτό δεν είναι για ν'αλλάξει..
αυτή η δεύτερη φορά είναι πιο βίαιη απ'την πρώτη ,
και μες τη φούρια του διωγμού ούτε θρησκείες κουβαλάμε στην καμπούρα μας
ούτε αξίες , ούτε τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου