Άγιες μέρες

Άγιο Πάσχα μες τη μέση της κουβέντας
μετά κρασί, λουλούδια, φαγοπότι και το νόημα το χάσαμε..
- Ποιό νόημα ? το δικό μου ή το δικό τους ?
- Τι σημασία έχει άραγε ? το θέμα είναι πως γιορτάζουμε μαζί
κι'αυτό το νόημα είναι πολύ πιο δυνατό απο τις χωριστές δεήσεις
προς τον ίδιο το Θεό.
Άγιο Πάσχα κι'η χαρά μας απερίγραπτη - για την αργία ίσως ? για τη φυγή απ'το κλεινόν άστυ ? για της Ανοίξεως τον ερχομό ?
Άγιο Πάσχα κι'όλοι μιλάμε ίδια γλώσσα : Χρόνια Πολλά !
και φοράμε τα καλά μας και χωρίς να το καταλάβουμε γινόμαστε όμοιοι με τα "ατσαλάκωτα" πρόσωπα των διαφημίσεων..για λίγες μέρες..για λίγες ώρες
και μετά τη γιορτή switch off !

6 σχόλια:

PaTN είπε...

"Όλοι μιλάμε την ίδια γλώσσα: Χρόνια Πολλά!" Μ'αρέσει η σκέψη! Αλλά, όσο το σκέφτομαι, ούτε καν εκεί δε μιλάμε την ίδια γλώσσα..

Alex είπε...

Μη μου χαλάτε το παραμύθι!

PaTN είπε...

Καμία τέτοια πρόθεση. Απλά αναρωτιέμαι. Και ίσως, καλώς ή κακώς, να το έχω πάρει απόφαση πως δεν μιλάω την ίδια γλώσσα με κανέναν. Και πρέπει συνέχεια να μεταφράζω για να είμαι σίγουρη ότι επικοινωνώ. Άντε καλά.. Τα παραλέω. Με κάποιους ίσως μιλάω την ίδια γλώσσα. Αλλά ίσως όχι ακριβώς την ίδια διάλεκτο :-)

ΥΓ:Μία είμαστε! Όπως κι εσείς ;-) Μπορούμε να μιλάμε στον ενικό; Νιώθω τόσο οικεία πολλά απ'αυτά που διάβασα εδώ μέσα που, εμένα, μου ήρθε αυθόρμητα. Ελπίζω να μην ήταν ενοχλητικό.

Alex είπε...

έχω σκεφτεί πως όταν αισθανόμαστε ότι δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα (μου έχει κι'εμένα περάσει η σκέψη αυτή ) τότε σίγουρα φταίμε εμείς οι ίδιοι και όχι οι άλλοι που καλώς ή κακώς δεν εκπέμπουν στο μήκος των κυμάτων που επιθυμούμε να λαμβάνουμε! Σε συνέχεια της σκέψης μου έφερα στο μυάλό μου τα λόγια του παλιού αγαπημένου : ..εδώ που βρίσκομαι στο πρώτο το σκαλί...
και σκέπτομαι επίσης πως επιτυχία είναι να βρίσκω πάντα την ευτυχία ακόμα κι'άν οι γύρω μου δεν είναι ότι θα ήθελα να έχω!
χαίρομαι που βρίσκεις οικείο το χώρο εδώ ,
δική μου η χαρά να υποδέχομαι .

PaTN είπε...

Κι εμένα κάποτε μου πέρασε απ' το νου ότι "έφταιγα" εγώ. Μετά από πολλή μελέτη των γύρω μου όμως,κατέληξα στο συμπέρασμα (δεν ξέρω αν είναι σωστό, αλλά μ'αυτό πορεύομαι πλέον) πως δεν είναι θέμα "φταιξίματος". Κανείς δε φταίει. Απλά ο καθένας χρησιμοποιεί κάθε λέξη, ανάλογα με το φως που την χρωμάτισε η ζωή, ο χαρακτήρας και οι προσλαμβάνουσές του. Και ακριβώς επειδή κι εγώ πιστεύω πως ούτε πρέπει, ούτε μπορεί να είναι "ιδανικοί" όσοι αφήνω στη ζωή μου, προσπαθώ τουλάχιστον να έχω τις κεραίες τεντωμένες, ώστε να καταλαβαίνω -οσο μπορώ- πότε χρειάζεται "μετάφραση", για να συνεννοούμαστε :-)

Καληνύχτα!

Alex είπε...

ιδανική τακτική πορείας !