Έξυπνη κόρη, μεγάλωσε νωρίς τώρα όμως ψάχνει τις κούκλες της..

Παιδί μικρό
σωστή κυρία,
που χαιρετά
που σου μιλά
και που στα μάτια σε κοιτά .
Παιδί μικρό μα με φουστάνι λαμπερό
και μ’ένα τόσο δα φουρό,
που όλο στις μύτες περπατά
και σ’όλους μας χαμογελά,
δε σταματά…τόσο γλυκά!
που αν δε βλέπεις το φουρό
μήτε φαντάζεσαι πως πρόκειται
για ένα παιδί τόσο μικρό.
Ύστερα πέρασε ο καιρός
Και ξαναβρέθηκα τυχαία
σε μια συνάντηση λαθραία
μόνος με ‘κείνο το παιδί
που είχε γίνει δεσποινίς ετών 30 !
είχε κοτσίδα στα μαλλιά επιμελώς
για να’ναι πάντα το κεφάλι της κομψά καλλωπισμένο,
κι’είχε στα χέρια ρούχα μικροσκοπικά
τόσα που σκέφτηκα «θα’χε σκυλάκι τόσο δα»! ,
μα όταν κουνήθηκε αδέξια ,
φάνηκε η κούκλα με τα όμορφα μαλλιά !
η ιστορία η παλιά μου ήρθε τότε στο μυαλό
μ’εκείνο το όμορφο μωρό
με το φουρό….
που όλο γελούσε…
Κι’ύστερα έφυγα
γιατί έπρεπε να παίξει .

2 σχόλια:

Ioanna Retsou είπε...

Ένα παιδί που δεν μεγάλωσε;
Ένας ενήλικας που αρνείται;
Μία κατά συνθήκη παράδοση στο "πρέπει" του ενηλίκου;
Κι αν στα 30 σου νιώθεις 15;
Κι αν στα 40 σου νιώθεις 18;
Κι αν η ψυχή σου ποτέ δε μεγάλωσε;
Τι κι αν;!

Alex είπε...

μη σκάς έχουμε κι'άλλες ζωές !