 |
| edit by T.papadopoulos |
Η λιακάδα του μυαλού είναι καθώς είπανε αιώνια,ασύχαστη,αστείρευτη ακόμα κι’όταν αναπαύεται, όταν χαμογελά το φώς της φαίνεται και βγαίνει προς τα έξω..
Άλλοτε, όταν σκοτεινιάζουμε και θλίψη διαπερνά το πρόσωπο μας, εκείνη κρύβεται λες και φοβάται αυτή την αγριάδα του προσώπου όταν θλίβεται…
Μα όταν αρχίζουν οι παλμοί να ξαναβρίσκουν την παλιά τους συμφωνία, τότε αυτή εκεί στο κεφαλόσκαλο μας περιμένει με καινούργια φορεσιά , λευκή , κατάλευκη με ένα κρίνο, ρούχο ακριβό και μια υπόσχεση ότι αυτά που θα γεννάμε θα’ναι μόνο επιθυμίες.
10 σχόλια:
Υπέροχο, αν και λίγο μελαγχολικό.
συμφωνώ με δείμο. τα μελαγχολικά είναι συνήθως και υπέροχα.
με γειά η νέα βαφή και η διακόσμηση. (βαρειά η πέννα μου, τόσο καιρό στο τραπέζι..)
Δήμο, χαίρομαι που σου άρεσε αλλά την αλήθεια θα την πώ : πρόχειρα γραμμένο σ'ένα αιώνιο μποτιλιάρισμα απ'αυτά που σε κάνουν να θέλεις να "πάρεις τα βουνά και τα όρη"..
Aτάσθαλε,δε συμφωνώ για τα μελαγχολικά,αλλά η συμφωνία υμών δεν είναι πάντα το ζητούμενο!
όσο για τον χρωμματισμό, αυτός είναι συμβολικός
(το μαύρο=πένθιμο και
το γκρίζο=δεν είναι όλα μαύρα)
Το πορτοκαλί αιχμαλώτισε η ματιά μου! Σαν ηλιαχτίδα τρύπωσε, χρώμα λαμπερό, να αντισταθεί στο μαύρο να φωτίσει το γκρί περισσότερο, να χαμογελάσει πλατιά θυμίζοντας ότι ο ήλιος είναι αιώνια αρχή. Όλα τα άλλα παροδικά...
Καλό μεσημέρι Alex μου :)
παιχνίδι με τα χρώμματα έ "V " ?
ευχές κι'απο μένα :):)
ωραια εικονα,ομορφα ψεματα..
τα ψέματα όμορφα αλλά πληγώνουν όταν αποκαλύπτονται καλλιτέχνη !
Κακησπέρα και καλο σ/κο Άλεξ..Πολύ ωραίο το κειμενό σου!Μαρέσει η κεντρική του ιδέα."Κρύβει" αλήθειες..
ίσως και παιχνίδι με τις λέξεις Alex μου...για να γεννιούνται επιθυμίες που θα εκπληρωθούν :)
matthaios,V ,την καλημέρα μου !
Δημοσίευση σχολίου