Οι τοίχοι φωνάζουν,
αποκαλύπτουν όλα όσα άκουσαν.
Οι κλειδαρότρυπες ορθάνοιχτες γίνονται video wall.
Το πάτωμα επαναστατεί για το βάρος που επωμίστηκε
επί σειρά ετών.
Η οροφή οργισμένη ισχυρίζεται έλλειψη συμπόνιας –γιατί το μέσα μέρος της είναι προστατευμένο , ενώ το έξω εκτεθειμένο στο έλεος των καιρικών φαινομένων.
Ο κήπος επαναστατεί επίσης για τη ανελέητη εκμετάλλευση του «σαρκίου του».
Το σπίτι μας τελεί υπό κατάληψη,
δεν είναι πλέον σύμμαχος μας.
Κάποτε όλα διαμαρτύρονται , έμψυχα ,άψυχα
είτε ακούμε τη φωνή τους είτε όχι
κι'εμείς τα αγνοούμε ...
και τραγουδάμε..
kiss me....
2 σχόλια:
Να τη φοράς τη μπλούζα σου από την άλλη όψη,
να νιώθεις και εσύ τις τραχιές γραμμές της παλάμης της,
σαν την ανάβουν βλέμματα ξένα.
Σαν οι καιροί την αλώνουν,
την πεταλώνουν,
και τη σφραγίζουν στο μπουντρούμι της συνήθειας.
Γιατί;
Γιατί είμαστε εμείς που κάναμε το μέσα και το έξω,
στη διχοτόμιση του αβάσταχτου ένα...
Καλό σας βράδυ!
Καλώς περάσατε !
Δημοσίευση σχολίου