Συγκέντρωση στα προπύλαια

Πανό,πλακάτ,σημαίες ,συνθήματα και ανάθεμα στην εξουσία,
Ποιά εξουσία ?
Δεν έχει όνομα , δεν έχει σώμα , έχει μόνο χρηματική υπεροχή και τούτο προκαλεί δυσαρέσκιες – που περιπλέκονται περισσότερο αφού αυτή κοιλοπονά τη διαχείρηση του δημοσίου χρήματος-ελλείματος.
Κι’εκείνοι οι συνταξιούχοι , οι λιμενεργάτες ,οι άνεργοι νεολαίοι οργίζονται και φέρονται ενάντια σε τι ?
Σ’ένα εχθρό απρόσωπο ?
Σ’ένα κακό διαχειριστή ?
Σ’ένα σύστημα του οποίου τις βάσεις εμείς οι ίδιου «ξεσκονίζουμε» κάθε τετραετία ?
Δεν έχουμε προκαθορίσει την ουσία του αντίπαλου δέους.
Δεν ξέρουμε κάν αν εμείς συντηρούμε ένα αντίπαλο δέος.
Ένα ποδοβολητό αλόγων τα χρόνια που πέρασαν : ομοψυχία, κοινό όραμα , ανάγκη απελευθέρωσης : «δεν τον αντέχει το ζυγό ο Έλληνας» , κι’ύστερα: «ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται» λέγαμε...και τι δε λέγαμε !
Κομπάζαμε για την αντρειοσύνη μας, μα σε καιρό πολιτικής αναταραχής δολοφονήσαμε τον Καποδίστρια, τον Βενιζέλο , τον Παναγούλη κ.α (ομοψυχία!).
Στη συγκέντρωση στα προπύλαια προσωποποιούμε το αντιπαλο δέος , το ονομάζουμε «κυβερνών κόμμα» και αιτούμαστε , απαιτούμε ,συνθηκολογούμε και ενίοτε απειλούμε με τρομοκρατικές επιθέσεις.
Εμείς εναντίων υμών , ένας εμφύλιος πόλεμος με όρους Δημοκρατίας , μία Δημο-κρατία των λίγων , ένα Συνταγματικό πολίτευμα με πατερίτσες που όσο κι’άν προσπαθούμε κάπου κάπου με αναζωγονητική αιμοκάθαρση –αναθεώρηση να του προσφέρουμε ίαση , εκείνο αργοσβήνει.
Δεν μπορούμε να παρέμβουμε στην ολιγοκρατία, δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως τα ονόματα δεν είναι πια σύμβολα(Δημο-κρατία,Ευ-γενία,Αλεξ-άνδρα,Ζωή κ.α ), δεν μπορούμε να αλλάξουμε μια χώρα ολόκληρη με συλλαλητήρια στο κέντρο της Αθήνας , δεν μπορούμε να απειλούμε συνεχώς με αεργία κλείνοντας τους δρόμους , δεν μπορούμε να χωρίζουμε τους πολίτες σε πανεπιστημιακούς και μη υποστηρίζοντας τους πρώτους περισσότερο ,δεν μπορούμε να ονειρευόμαστε master και PhD για τα παιδιά μας τη στιγμή που όταν σπάσει το σύστημα ύδρευσης δεν βρίσκουμε εύκολα τεχνικό να το επισκευάσει .
Ας σταματήσουμε κάποτε να παριστάνουμε τους σπουδαίους και να φροντίσουμε να μονιάσουμε στο οικοδομικό τετράγωνο στο οποίο διαμένουμε – αυτό θα ήταν επικερδέστερο κι’απ’αυτή τη φτωχή συγκέντρωση στα προπύλαια.