photo
Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι γινόμαστε εριστικοί όχι απαραίτητα επειδή διακρίνουμε τα "κακώς κείμενα" τα οποία αποστρεφόμαστε , αλλά επειδή βγάζοντας την οργή μας αισθανόμαστε σπουδαίοι , "ανώτεροι" των άλλων ¨κατωτέρων" καλύπτοντας έτσι τις αδυναμίες μας , κρύβοντας το ασθενικό «εγώ» μας πίσω από ένα βαρύγδουπο «κατηγορώ» ή «απαξιώνω» ή και –σε περιπτώσεις επάρατης ασθένειας του «εγώ» - spit on your grave !
η αξία ημών των ανθρώπων, ενώ θα έπρεπε να εκτιμάται αλλιώτικα ,γίνεται φτηνό παιχνίδι στα χέρια εκείνων που νομίζουν ότι ξέρουν να τη βαθμολογούν , αλλά στην ουσία ναρκωμένοι υπό την επήρεια των αρνητικών ουσιών που παράγει ο ίδιος ο ασθενικός τους εαυτός , γίνεται φτηνή και ανούσια διαπίστωση ενός αδιαμφισβήτητα νοσηρού μυαλού.
7 σχόλια:
Επίτρεψέ μου να .. επεκτείνω κάπως τον συλλογισμό σου.
Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν τη δική τους αξία. Αν σκεφτούμε λίγο ότι στα κύτταρά μας έχουμε κοινά κομμάτια κώδικα DNA με ζώα, φυτά και μικροοργανισμούς, τότε θα μάθουμε ότι οφείλουμε να σεβόμαστε κάθε μορφή ζωής.
Επιπλέον, συνειρμικά μου θύμισες το "θα φτύσω στους τάφους σας" του λατρεμένου Boris Vian. Στη περίπτωση που δεν το έχεις διαβάσει, στο συνιστώ ανεπιφύλακτα :)
Aπό κάποιο βιβλίο του Vian θυμάμαι αδρά το εξής θεσπέσιο σκηνικό ... Ένας ανθρωπάκος ξύπναγε κάθε πρωϊ στις 5 η ωρα για να πάει στη δουλειά του. Έβλεπε στην ίδια στάση τα ίδια πρόσωπα κάθε μέρα. Μέσα στο λεωφορείο τους ίδιους ανθρώπους. Ήξερε που θα κατέβει ο καθένας. Μια μέρα όμως, έπειτα απο μερικές δεκαετίες, αποφάσισε να μη πάει στη δουλειά, να εγκαταλείψει την οικογένειά του και τις υποχρεώσεις του, και τελικά να μην κατέβει στη στάση που συνήθιζε ... Ο οδηγός του λεωφορείου τον ρώτησε που θα κατέβει ... Εκείνος απάντησε αδίστακτα ... Στη Μεσοποταμία !!!
Γειά σου Αλεξία !
:)
Mμμμ..ακρως ψυχαναλυτικο!
Καλο βραδυ!
"...επειδή βγάζοντας την οργή μας αισθανόμαστε σπουδαίοι , "ανώτεροι" των άλλων ¨κατωτέρων" ..."
Χμμμ με προβλημάτισε τούτη η αποστροφή σου Αλεξ μου... έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον δηλαδή το πως λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός... ναι, αισθάνομαι ότι αντιλαμβάνομαι τι θέλεις να πεις... όταν ενδυόμαστε τον 'εισαγγελέα' έχουμε ήδη ανέλθει επίπεδο... αισθανόμαστε πιο 'ψηλά' κρίνοντες... είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η ανάρτηση... ευχαριστώ για την ευκαιρία σκέψεων...
Μπορεί ο κυρ-δάσκαλος να το βρίσκει «εξαιρετικό», η ψυχογιατρίνα «άκρως ψυχαναλυτικό», αλλά εγώ παρατήρησα πως όλο το ποστάκι είναι μια πρόταση!
Για ψάξτο λίγο Αλέξια.
Ρώτα και την καντούλα...
Δήμε σ'ευχαριστώ!
Σταύρο,οφείλουμε , ναι οφείλουμε αλλά αυτή η οφειλή που γέρνει προς τα μέσα μας μένει μετέωρη..Μου αρέσουν οι συνειρμοί σου ΚΑΙ ο Boris Vian :)))
Candy,η παρατήρηση σε ανταμοίβει με πληροφορίες,και εκεί που λες πως έχεις συλλάβει την αιτία έρχονται οι αμφιβολίες να σε αποσταθεροποιήσουν εντελώς..ψυχώ-ανάλυση δλδ..
Αγαπητέ nimerti,όταν στεκόμαστε σε μια σκέψη και δεν την περιφρονούμε, τούτο είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους μας, όταν επεκτείνουμε τη σκέψη που έτυχε εμπρός μας , τούτο μας κάνει τους ίδιους σπουδαίους θαρρώ και τη σκέψη κτήμα μας που ενώ δεν τη γεννήσαμε, την αναστήσαμε!...ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια , με τιμούν.
Άσκαρ , πρόταση είναι ναι , αλλά σε ποιον απευθύνεται ? εδώ σε θέλω !
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου..
Καληνύχτα *.*
ευχαριστώ r/m phantom!
Δημοσίευση σχολίου