photo
Οκτώ παρά ένα και είναι όλοι στη γραμμή εκκίνησης..
ο γρηγορότερος γελά λιγότερο , είναι περισσότερος ο φόβος του
να μη του φύγουν τα λεπτά , τα δευτερόλεπτα..
ο φοβητσιάρης πάει εμπρός, είναι τιμή να είσαι στην εκκίνηση με τους σπουδαίους
που ύστερα χάνονται , καθώς αναμετρώνται όχι με τους λοιπούς συναθλητές,
αλλά με τον αέρα και το φώς!
ο θαρραλέος , που δεν λογίζει ούτε χρόνο , ούτε δρόμο,ούτε την αβυσσαλέα φούρια των χιλιάδων μετεχόντων , αναμετράται με τον δίδυμο εαυτό του - κεινόν που θέλει να μπορεί , και με τον άλλο που μπορεί το περισσότερο απ'αυτό που θέλει.
Μαζί όμως όλοι στην εκκίνηση ένα μονάχα λαχταρούν βαθύτερα απ'όλα : να δούν το γρηγορότερο την κόκκινη γραμμή τερματισμού- που κι'άν δεν είναι κόκκινη ενίοτε , στα μάτια τους την κοκκινίζει η λαχτάρα !
Τότε τα πόδια δεν ακούνε παρά μόνο την ψυχή ,
κι'άς μην το ξέρουμε,
τόση μεγάλη η δυναμή μας !
11 σχόλια:
πόδια που φορούν ψυχή... μου μετέφερες την ένταση... την καλησπέρα μου Αλεξ
Τα πόδια ακούνε την ψυχή... Εξαιρετική μεταφορά και νομίζω άκρως πρωτότυπη.
Ανύπαρκτος ο ο υπολανθάνων δυισμός, υπαρκτή όμως και ελπιδοφόρα η κάθε εκκίνηση!
Συνεπώς, λάβετε θέσεις και:
Go Now
ΥΓ. Τα 11 δευτερόλεπτα σκέτα που είχα στο κατοστάρι, με χρονόμετρο χειρός, χωρίς spikes, στον στίβο (από καρβουνόσκονη και όχι ταρτάν) της Σχολής Αναβρύτων, το μόνο που μου απέφεραν είναι ένα ρεκόρ σχολείου, μια όμορφη ανάμνηση, αλλά και την συνειδητοποιημένη ματαιοδοξία που έχω όταν αναφέρομαι σ' αυτό! Γι΄ αυτό ίσως με ελκύουν οι κάθε λογής .. εκκινήσεις.
:)
nimerti,αν κατάφερα κάτι τέτοιο τι να πώ ! ευτυχής να μεταφέρω αυτό που αισθάνομαι και ενίοτε με συνεπαίρνει!
Δήμο , αφού το λές εσύ που είσαι δάσκαλος ,τιμή μου !!
Σταύρο, όλοι έχουμε να θυμόμαστε κάτι απο το στίβο και τυχεροί εμείς που μπορούμε ακόμη να χαιρόμαστε το ταρτάν (πια) ή το δρόμο και να ακούμε την αντίστροφη μέτρηση άλλοτε απο το 3 και άλλοτε απο το 6! όσον αφορά τον δυισμό που αναφέρω , τούτος υπάρχει ενίοτε να δυναμιτίζει αλλά και να αγριεύει τα μέσα μας όταν χρειάζεται..
πολυ ωραιο το κειμενακι σου Αλεξ, γεματο δυναμη και ελπιδα, ευγε!!
Ο γνωστος σου Χ...
σου άρεσε έ ? περίεργο....
ε καλα μην τρελαθουμε κιολας, απλος με πετυχες στα καλα μου και ειπα να πω μια καλη κουβεντα, μην παιρνεις θαρρος...
και παλι ο γνωστος σου Χ...
φίλτατε "χ" , για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους σου λέω πως 1)το απλώς γράφεται με ωμέγα και 2)εγώ το είχα καλά καταλάβει και αναρωτήθηκα ευλόγως : καλή κουβέντα εσύ ????
και μην ξεχνάς να με ενημερώνεις πριν περάσεις την ηλεκτρονική πόρτα του blog για να βάφω τα πόμολα!
Δυο γραμμές ερωτευμένες... να λαχταρούν τη συνάντησή τους, κόκκινη βέβαια, πως αλλιώς...; με όλη τους την ψυχή !!!
Το πρόβλημα είναι όταν τα πόδια πάψουν ν’ ακούνε την ψυχή, ή η ψυχή πάψει να δίνει φτερά στα πόδια...
καλώς ήρθες V που καλά κάνεις και βλέπεις την ευαίσθητη πλευρά των πραγμάτων !
Άσκαρ,όλα τα προβλήματα είναι για να λύνονται και επι του θέματος , δες τους παραολυμπιακούς..τίποτα άφταστο , αρκεί να μην πάψει ποτέ η θέληση να δυναμώνει όλα τ'άλλα !
Δημοσίευση σχολίου