Στα παρασκήνια βλέπεις καλύτερα..

photo

Χειμώνας έρχεται λέμε και τρέχουμε για να κρυφτούμε

μέσα στα σπίτια μας ,

μες τα μπουφάν ,

μεσα σε χνώτα και ανάσες μας οικείες,

μέσα σε γνώριμες ή άλλες αγγαλιές,

μέσα σε ότι μας καλύπτει : στο σώμα μα

και στην ψυχή.....
και το xειμώνα τον φοβούμαστε

γιατί η φύση ορθώνει ανάστημα, λιγάκι αγριεύει..

όμως περσότερος  ο φόβος μας μήπως

οι άλλοι μας ξεχάσουν ,

μήπως και δεν αναζητήσουν

τη δική μας αγγαλιά ως πιο ζεστή απ'όλες !

κι'ο φόβος μας παντρεύεται με τον εγωισμό

κι'η λογική με το παράλογο συμπλέουν κι'αποφαίνονται :

Ναι ! ο Χειμώνας είναι λίγο εχθρικός

και σα να θέλει να σε κάνει να ξεχάσεις του

καλοκαιριού τις τρέλες , σε φοβερίζει τάχα πως

αν δεν προσέξεις θ'αρρωστήσεις και αν δε δουλέψεις δε θα φάς!

Όμως αν μείνεις λίγο εκεί στα παρασκήνια,

θα δείς

 πως η αλήθεια είναι κάπου μες τη μέση!

David Garrett Brahms Hungarian Dance No. 5

Bruce Springsteen - Oh Mary Don't You Weep

post scriptum

μόνο που ξέχασα να σου πω ευχαριστώ...

το περισσότερο που μπόρεσες να πεις
λίγο πριν κλείσεις την πόρτα πίσω σου (γιατί ίσως πίστεψες
πως οι πόρτες είναι για να κλείνουν)
ήταν : έχουμε (τον παράδεισο που)- ότι- μας αξίζει !

μα και βέβαια !

τούτο δεν ήταν διαπίστωση σπουδαία,
ούτε είναι αφορισμός που βγαίνει στην οργή μας ..
τούτο είναι το πιότερο όμορφο απ'όλα :
"εμείς μες τον παραδεισό μας "
και όταν βγαίνουμε απο κεί είμαστε έτοιμοι,
όσο κι'άν έξω είναι κόλαση,
όσο τραχύς και δύσκολος ο πόλεμος
τόσο τρελή η ανάγκη μας να στρέφουμε το βλέμμα μας στα μέσα μας.

Το περισσότερο που μπόρεσες !
μα δεν κρατώ κακία,
έμαθα βλέπεις να κρατάω τα καλά
και ευτυχώς αυτή η ζωή που δεν ξεχνά,
με ανταμείβει γενναιόδωρα.

Εκδίωξη απο τον παράδεισο

                                                                                 photo

Φοβούμαι πως δεν προσέξαμε όσο έπρεπε και

τώρα πληρώνουμε το τίμημα : διωκόμαστε άλλη μια απο τον παράδεισο ,

κι'εκεί που τρέχουμε εμάς να περισώσουμε πάνω στις γυαλινές μας γόβες

έρχεται μπόρα  μα,

ούτε κανείς μας σκέφτηκε  πως εκεί έξω απ'τον παράδεισο

ίσως να'βρεχε για μέρες ,

για χρόνια  ,

για αιώνες !

κρυφοκοιτάζουμε στα όπισθεν και ούτε δάκρυ δεν υπάρχει για να αφήσουμε,

ούτε συναίσθημα,

ούτε οίκτος για τον δίπλα που πεθαίνει..

"για το τομάρι μου μιλάμε..ή θα το σώσω ή εγώ ο ίδιος θαρρετά το θανατώσω ".

κι'άμα σκεφτόμαστε τα λάθη στον Παράδεισο μετανοούμε μα δεν υπάρχει λόγος..

τώρα πια είμαστε διωγμένοι..

κι'αυτό δεν είναι για ν'αλλάξει..

αυτή η δεύτερη φορά είναι πιο βίαιη απ'την πρώτη ,

και μες τη φούρια του διωγμού ούτε θρησκείες κουβαλάμε στην καμπούρα μας

ούτε αξίες , ούτε τίποτα.

κι'ο φόβος ο άφοβος..

                                                            photo                                              

τέταρτη μέρα και έψαχνα γύρω μου

να βρω τι φταίει..

ούτε που σκέφτηκα πως φταίει η σιωπή σου..

αυτή η εντύπωση της μοναξιάς μας - μες τη  ζωή και ως το θάνατο-

στρεβλή και ανάποδη μας κατατρύχει,

κι'ο φόβος όρνεο, θεριό ανήμερο 

μας κάνει αδύναμους κι'όλο μας πείθει:

για τη δυναμή μας που είναι γυάλινη,

για τη δυναμή του που είναι ατσάλινη.

Φόβος του φόβου είναι  η ελπίδα μας

και η ευτυχία είναι ασπίδα μας.

Δε σβήνει ο πόνος ,

μα σβήνει ο φόβος που φέρνει ο πόνος,

και όταν έρθει πάντα ακάλεστη η σταναχώρια

η δυναμή μας στο φόβο ορθώνεται άμα μπορέσουμε

φόβο και πόνο να ξεχωρήσουμε ,

δε μας τρομάζουνε αυτά τα δυο σα ζούνε χώρια.

δυο οι ανάγκες μας..

                                                                                photo                                                                

                                                  Τι να πούμε για τις ανάγκες μας ?

τόσο που τις επικαλούμαστε ξεχνούμε πως

όσο και να τις αυγαταίνουμε  κείνες  θα'ναι για πάντοτε ζευγάρι

κι'ούτε που να χωρίσουν σκέπτονται!

Μια η επιβίωση -βρόση και πόση τη λέν αλλιώς- και 

η άλλη το συναίσθημα -αγάπη και συντροφικότητα.

Λίγο χρώμα...

                                       

                                                               photo

Μπλέ : χρωματικά συμβατό με άλλα δύστροπα χρώματα.

Λευκό : δεν είναι διόλου επιθυμητό απο μόνο του ,

            (στη χώρα μας έτη πολλά , αιώνες τόσους νυμφευμένο με το μπλέ!).

Πράσινο : το ενεργητικό.

Κόκκινο : το πολεμοχαρές αλλά και σύμβολο του έρωτος και της αγάπης!

Ρόζ : κοριτσίστικο της παρθενίας.

Γαλάζιο : του ουρανού και της θάλασσας..

Κίτρινο : το ερωτηματικό,

και Μαύρο το μυστήριο.