Μέλι κι’ανάθεμα



«Στην άκρη !» ,

Λίγοι φωνάξανε εκρηκτικοί
«κάτι να κάνουμε,
γιατί το έθνος μας αιμορραγεί !»

κι’ύστερα κρύφτηκαν…

«θα» προσπαθήσουμε
να σας προσέχουμε
γιατί άλλα δάκρυα
πια δεν αντέχουμε..

μα δεν το είπανε με ψυχή τους
γιατί σκεφτότανε την άνεση τους..

κακώς χαρήκαμε
   κακώς ελπίσαμε…

δε φταίει ο ψεύτης που παίζει θέατρο,
έχει το ρόλο του στα σχέδια του
και αν μας μάγεψε
με τον αέρα του και τη θωριά του
είναι οπωσδήποτε πετυχημένος
ποτέ αδύναμος
ποτέ χαμένος.

Φταίει το ένστικτο
που αποκοιμήθηκε
που το ξεχάσαμε
κι’αυτό φοβήθηκε

φταίει που ψάχνουμε
να βρούμε φταίχτες
και να δικάσουμε
όλους τους ψεύτες

όμως..

φενάκη οι έρευνες !

η λύση πάντοτε
 βρίσκεται μέσα μας
μα δε φωνάζει
θέλει το δίκιο μας
μα δε δικάζει

ότι θα έλεγα σε μια ευχή,
με μια παρότρυνση :

τη λύση ας ψάξουμε
κι’όχι τον ψεύτη
ορθά και ψύχραιμα
καθένας μόνος του
σ’ένα καθρέφτη.



the photo

2 σχόλια:

negentropist είπε...

"Ενώ εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί."

Oυδέν ακούουν .. είναι τόσο έντονος ο θόρυβος, που δυστυχώς πνίγει τα εξαιρετικά, ανόθευτα και πρωτότυπα σήματα :(

Σοφοί δε προσιόντων

γεια

Alex είπε...

Θα ακούσουν οι λαοί αν φωνάξουν τα μελούμενα δυνατότερα οι σοφοί!

γειά σου Σταύρο