Καλά που είδαμε κι’εκείνα
τα υπόλοιπα –κάποιος μας νοιάζεται –
είχε νοτιά εχθές
και κάηκαν τα χόρτα.
Ήταν η θάλασσα
που νόμιζε πως σώθηκε
φενάκη όμως,
τώρα που πνίγεται στα ίδια τα νερά της
κάθε ελπίδα της για λευτεριά προδόθηκε.
Κι’όλα τα ζώα του βυθού και του αφρού
μαύρη του θρήνου υψώσανε σημαία
μια για το φόβο του χαμού
μια για τα δάκρυα που φεύγουνε λαθραία
μπλεγμένα με ιώδιο (137),με πλουτώνιο(299),
με στρόντιο(90) ,
τ’άλλα της ζωής τα πληρωτέα .
Είμαστε είπανε της φύσεως δολοφόνοι,
είχαμε ανέκαθεν το πρόβλημα στα ορίσματα
άλλο σκεπτόμαστε , άλλο λέμε , άλλο κάνουμε..
δεν είναι όμως τούτο το αμάρτημα ..
Τι να σκεφτεί κανείς γι’αυτά τα ζευγαρώματα
που ούτε ψυχή λογιάζουν ούτε αισθήματα..
δεν είναι όμως τούτο το αμάρτημα…
Κι’όσο μοσχοβολάει η ζωή
εμείς ξεχνούμε πως είναι να’χεις
μόνο μια πνοή και να τη δίνεις χάρισμα
στο διπλανό σου που υποφέρει..
δεν είναι όμως μόνο τούτο το αμάρτημα..
Μπερδεύουμε τη νιότη με το γήρας
καθώς δε μάθαμε ποτέ μας να γερνάμε άξια…
δεν είναι μόνο τούτο το αμάρτημα…
Είναι που πάψαμε να δίνουμε ευχές και ευλογίες-
κι’άς είναι τούτο περιττό- και οι νέοι μας φοβούνται..
αυτός ο φόβος …
γλυκό κορίτσι ,
δεν αξίζει να πικραίνεσαι
έχει υπόλοιπο η ζωή και μας χρωστάει ,
άλλοτε ο θάνατος θα έρθει όταν θα φεύγουμε
να μη σε νοιάζει πριν να έρθει για πού πάει..
γλυκό αγόρι
συ που ανδρώθηκες νωρίτερα
είσαι σπουδαίος σαν τη γη και το φεγγάρι
και η ζωή αυτή που όλοι σου λένε δύσκολη,
δεν είναι δύσκολη για ένα παλληκάρι !
the photo : here
6 σχόλια:
Θα στο χαλάσω λίγο, αλλά, μια και είπες «ιώδιο, πλουτώνιο και στρόντιο», δεν μπορώ να κρατηθώ, εδώ το έχω!
Χθες ήμουν σε ένα εστιατόριο και στο διπλανό τραπέζι κάθησαν δυο γυναίκες που μίλαγαν σπαστά
ελληνικά.
Έρχεται, που λες, το γκαρσόνι, και ακούω τη μία να παραγγέλνει «μια σαλάτα με ραδικόνιο»!
κι'εσύ μια που "έστησες" το αυτί σου, μια που πρόλαβες να εκθέσεις την κριτική σου και μια που δεν κοίταξες τον κατάλογο μήπως και το"ραδικόνιο" ήτο μέσα !!
τούτες οι 'μυστήριες κουβέντες' σου φίλη Αλεξ, εισήλθαν σε ενδότερα στρώματα του είναι μου απόψε... και έχω την περίεργη αίσθηση πως όσο θα τις γεύομαι, τόσο θα ανακαλύπτω τις πιο όμορφες από τις διαστάσεις τους...
κάθε στροφή σου και μια αφορμή για αναστοχασμό... έχει όμως και το βίωμα τα ιερά του δικαιώματα... και σπεύδω να του αφήσω χώρο!
σ'ευχαριστώ!
Επίκαιρο...
Αλεξία, η διαχρονική .. διαστροφή μου με τις συμμετρίες της σωματιδιακής φυσικής, αλλά εν προκειμένω με τα .. ραδιενεργά ισότοπα, με ωθεί να επισημάνω ότι μάλλον ήθελες να πεις Πλουτώνιο(239) και όχι .. Pu 299 ! :)))
Αν και το Pu με μαζικό αριθμό 239 είναι σίγουρα το πιό σπουδαίο ισότοπο του συγκεκριμένου στοιχείου, πιστεύω ότι θα άξιζε μιά θέση στο ποίημά σου ένα άλλο στοιχείο, αυτό με το προσωρινό όνομα Ununoctium. Βλέπεις, κάθε νησίδα σταθερότητας έχει την δική της ομορφιά και συμμετρία .. πόσο μάλλον εκείνη στο επίπεδο του ατομικού πυρήνα.
Εν τέλει η ομορφιά της φύσης είναι αντικειμενική και όχι ανθρωποκεντρική .. τα δικά μας φίλτρα είναι αδιάφορα στη φύση ..
Παρόλα αυτά, νομίζω ότι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η ανάρτησή σου, όπως και οι ψυχοθεραπευτικοί στίχοι του Άκη Πάνου .. σε ανθρωποκεντρικό επίπεδο, φυσικά:
Ιώδιο, καίσιο, στρόντιο,
το νέφος ευρύ κι υπερπόντιο,
δεν είναι τουφέκι ή ακόντιο,
ιώδιο, καίσιο, στρόντιο.
Ιώδιο, στρόντιο, καίσιο,
το μέλλον του κόσμου απαίσιο,
καλοί και κακοί μες το πλαίσιο,
ιώδιο, στρόντιο, καίσιο.
Το άμεσο τέλος ελπίδα μας
και συ αφροσύνη, πυξίδα μας,
εσύ επιστήμη ασπίδα μας!
εμπόδια είμαστε, πήδα μας!
Καλό σου σ/κ
:)
nimertis , η χαρά δική μου και επιδιωξή μου ταυτοχρόνως να σας αγγίζουν οι σκέψεις μου, όταν δε το πετυχαίνω η γραφή μου αποκτά ουσιαστικό λόγο ύπαρξης..
Δήμο, ότι αφορά τους νέους είναι επίκαιρο και εσύ ως διαχειριστής των προσφερομένων εις αυτούς γνώσεων , το γνωρίζεις απο πρώτο χέρι!
Σταύρο έχω να σου πω πως σέβομαι την επιστήμη σου και επ'ουδενί δεν επιθυμούσα να παραποιήσω το εννοιολογικό της περιεχόμενο (!!!) και δεν έχω παρά να συμφωνήσω με τη διαφωνία σου καθώς και με την πολύ όμορφη παραπομπή σου !!
Δημοσίευση σχολίου