Τις περισσότερες φορές ο ήχος είναι εκκωφαντικός

                                                      the photo edit  by theo

Δεν τον μετράμε όμως πάντοτε σε decibel

Είναι ο ήχος της συνειδήσεως που γίνεται ανέλπιστα ενοχλητικός

μα και συμβιβαστικά συμπορευτικός

και τούτον μαθαίνουμε να τον ακούμε  και άλλοτε όχι.

Όταν τον ακούμε δεν σημαίνει πως μπορούμε πάντα και να τον κατευνάσουμε   χορταίνοντας τη λυσσαλέα οργή του,  μπορούμε όμως να γράψουμε στον τοίχο του αυτό που μας απενοχοποιεί : Δεν είμαι μόνο τα λάθη μου !

              Μπορώ να είμαι και η ασπίδα των σπουδαίων  που’χω κάνει !

Ο ήχος της συνείδησης  μας παιδεύει , δε μας σωφρονίζει αφού συνήθως ακολουθεί τις πράξεις μας , είναι μεταγενέστερος αυτών.

Υπάρχουν  ωστόσο και οι περιπτώσεις όπου τον καλεί η πρόθεση  : η βοή της συνειδήσεως  καλεσμένη  της προθέσεως ! τότε το μόνο που κάνει είναι να πάει κόντρα στον αυθορμητισμό μας και ως άλλος Χριστός να παλέψει ενάντια σε μια επικείμενη «ανίερη» πράξη .Έτσι δίχως να το έχουμε καλά καλά καταλάβει η συνείδηση , αυτός ο αυτοπροσκαλούμενος επισκέπτης γίνεται συνώνυμο των «αρχών» αυτού του κόσμου και φυσικά επιβλητικός δικτάτωρ στον μικρόκοσμο μας…….

Ασυνείδητος όποιος δεν υπηρετεί την πατρίδα , τη θρησκεία και την οικογένεια του ή που επιλέγει να υπηρετεί μόνο ένα από αυτά !

Η συνείδηση γίνεται σανίδα σωτηρίας των ατόλμων και των συντηρητικών , των ηγετών και των  ανήμπορων , γίνεται μέσον υποχειρίας , άσσος στο μανίκι των ισχυρών ,ώστε να μη χρειαστεί ποτέ να έρθουν αντιμέτωποι με τον λαό τους τον οποίο φρόντισαν να τον κοιμίσουν με θρησκευτικοεθνικοπατριωτικά νανουρίσματα.

 Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις όπου η συνείδηση ημερεύει,γίνεται σύμμαχος μας και σαν φίλος καρδιακός συναινεί με τις επιλογές μας και επιβραβεύει τις αποφάσεις μας.

 Μπορεί τελικά η απόφαση για τον ουσιαστικό ρόλο της συνειδήσεως να είναι μόνο δική μας,να γινόμαστε εμείς οι ίδιοι υπέρμαχοι ενίοτε και άλλοτε πολέμιοι των αποφάσεων μας  γιατί τελικά δεν είμαστε ποτέ εντελώς σίγουροι για τις επιλογές μας και εδώ βρίσκει πρόσφορο έδαφος και δρα η φωνή της αμφιβολίας μας , αδερφή της συνειδήσεως.

Πάντα θα έχουμε την επιλογή να αποφασίσουμε το αν  θα ακούμε ή όχι τη συνείδηση μας , καθώς και αν θα της επιτρέπουμε να επεμβαίνει λιγότερο ή περισσότερο δημοκρατικά στις αποφάσεις μας.

Όλες οι πιθανότητες ενισχύουν «το μέτρο» , «το άριστον» των αρχαίων Ελλήνων.

Αποθέτω φόρο τιμής στις προσωπικές υπερβάσεις

Υπερασπίζομαι το ακαταλόγιστο των προσωπικών επιλογών όταν αυτές δεν ταράζουν την αισθητική και την ηρεμία των υπολοίπων ανθρώπων .

Συναισθηματικά απορρίπτω τον όρο συνείδηση- χρηστικά η λέξη αλτρουισμός απαντά σε περισσότερα ερωτήματα κατά την ταπεινή μου γνώμη -επιστημονικά δεν έχω το δικαίωμα.

Ο κάθε ήχος που δεν μετράται σε decibel προσλαμβάνεται από διαφορετικά αισθητήρια όργανα  και όσο να πεις  καθίσταται αξιοερεύνητος.