sic

Γενναία υποστηρίζουμε την υπαρξή μας
σα να γνωρίζαμε με βεβαιότητα
τι εκπροσωπεί η ανυπαρξία.

2 σχόλια:

kioy είπε...

Περνάν οι μέρες από πάνω μου.
Τα χρόνια.
Ετσι που μοιάζει σαν να υπήρξα.
Και ύστερα κάτω απ' το χώμα,
κάτω απ' το πρόσωπο μου,
χίλια άλλα,
χωρίς να τα αναγνωρίζω.
Χωρίς να με γνωρίζω.

Και έτσι όπως με κοιτάς,
θα γεννηθώ σαν τέρας -ή μωρό-
μες στις θάλασσες των ματιών σου.
Υπήρξα ποτέ πέρα από σένα;
Έξω από σένα;
Και κάθε εσένα;
Δεν υπάρχω.
Είμαι εδώ,
μόνο σαν κάτοικος στο όνειρο κάποιου άλλου...

Χαιρετώ.
Παρθενική μου περιήγηση εδώ.
Καλό σου βράδυ!

Alex είπε...

Ποιητική είσοδος,
καλωσήρθες.