Μολονότι μιλώ με πάσα ειλικρίνεια , σήμερα επιθυμώ να πω ένα μεγάλο ψέμα, όχι σε κάποιον για κάποιο λόγο αλλά στον ίδιο μου τον εαυτό..ένα ψέμα πέρα από κάθε απλοϊκό ρεαλισμό που να αναιρεί τις περισσότερες αλήθειες που έφτιαξα για να ζήσω όπως όλοι οι λογικοί άνθρωποι και έννομοι πολίτες Είπα λοιπόν να έβρισκα τρόπο να έπειθα τον εαυτό μου ότι γνώριζα κάτι που δε γνώριζα : ότι η ζωή μας είναι ο προθάλαμος για μια άλλη ζωή , ότι η εμφάνιση μας είναι ένα κουστούμι που τυχαία επιλέχθηκε για να φορεθεί από εμάς (πόσο πολύ φαίνεται να μας επηρεάζει το ρούχο που φορά η ψυχή μας , που το στολίζουμε για να το κάνουμε ακόμα πιο σπουδαίο και ….η ψυχή μας μαραζώνει καθώς είναι κρυμμένη μέσα εκεί και μοιάζει να ατροφεί , να γέρνει..και έτσι κυρτή και γέρικη μόνο το θάνατο προσμένει- κι’αυτός ακόμα ασυνεπής άλλοτε περιμένει το κουστούμι να παλιώσει , «να κρεμάσει», να ρυτιδώσει ,να χάσει κάθε ομορφιά , ν’αποζητά το θάνατο από μόνο του ..κι’άλλοτε έρχεται νωρίς όταν το ρούχο είναι ακόμα νέο κι’όμορφο ).
Μ’αυτό το ψέμα ίσως άλλαζα , ίσως γινόμουνα πιο λεύτερη ,να τριγυρνούσα εδώ κι’εκεί άλλοτε να έμενα και να έγραφα αφηγήματα για τόπους που θα έβλεπα , άλλοτε αστείες παρωδίες και ωραία καταλόγια , μετά να γύρναγα για λίγο στην αρχή ,κι’ύστερα πάλι να συνέχιζα με τα φτερά που έχω να πετάω..
Άμα κατάφερνα να πείσω μια στιγμή τον εαυτό μου , ίσως να το’βλεπε η ψυχή και ν’αναθάρυνε , να λαμποκόπαγε και με το θάμβος της να παρεκκλίνει ο θάνατος και να ξεχνά να σταματά στην πόρτα μας.
Άμα κατάφερνα ένα ψέμα , θα νίκαγα κι’αυτή την ίδια μου αδυναμία να μη μπορώ να λέω ψέματα.
2 σχόλια:
Είπα λοιπόν να έβρισκα τρόπο να έπειθα τον εαυτό μου...
σ'αυτή τη φράση, τόσο άψογα διατυπωμένη, για μένα, τα είπες όλα, Άλεξ... και ειδικά στο 'έπειθα'... έτσι δεν είναι;
έτσι είναι αγαπητέ nimerti ,όλες οι αλλαγές ξεκινούν απο μέσα μας ,τούτο το μέρος είναι και το δυσκολότερο.
Δημοσίευση σχολίου