Θα μπαίναμε σε φυσικές περιπέτειες με τούτο δω το προϊόν της αμφιβολίας μας .
Ενώ στην αρχή πιστέψαμε πως με την αμφιβολία λύνουμε πραγματικά τις απορίες μας , διαπιστώσαμε στη συνέχεια πως η αμφιβολία «έδινε πάσα» στην απομόνωση και στην αποξένωση από τους λοιπούς κοινωνούς μας ,καθώς βρίσκανε εξαιρετικά δύσκολο το εγχείρημα να αιτιολογήσουν τα δεδομένα τους τα οποία δέχτηκαν αδιαπραγμάτευτα επειδή βόλευαν τον τρόπο ζωής τους .Τι να λέγαμε λοιπόν σ’εκείνους ? να γκρεμίσουνε τον κόσμος τους διότι ο δικός μας προτεινόμενος θ α μ π ο ρ ο ύ σ ε να είναι καλύτερος ? και που το ξέραμε εμείς αυτό ? αφού υποθέσεις κάναμε, υποθέσεις που ενδεχομένως να οδηγούσαν και σε αδιέξοδο . Ωστόσο δε θα μπορούσαμε να καταδικάσουμε ποτέ τον φόβο αυτών των ανθρώπων που ευρίσκουν συναισθηματική ασφάλεια ή παραισθησιογόνος ευτυχία σε αδιαμφισβήτητα πιστεύω , ιδεολογίες , δόγματα , αξίες ή ακόμα ακόμα και σε κοσμοθεωρίες , διότι όπως σωστά έχει ειπωθεί : Μην αμφιβάλεις ποτέ για κείνον που σου λέει ότι φοβάται …
Μάθαμε λοιπόν να ζούμε με το φόβο τους και να αποκρύπτουμε τεχνηέντως τη διάθεση μας να αμφιβάλουμε για τις επιλογές τους διότι τελικά η ευτυχία τους έστω και παραισθησιογόνος ,έστω και αυταπάτη μοσχοβολούσε έρωτα κι’ αγάπη …το ποθητό..το ποθούμενο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου