Πόνος δυσβάσταχτος

                                             
                               
Τι έγινε ?
Τι κάναμε λάθος ?
Κάτι χάσαμε στην πορεία :
- ο συγγραφέας το χέρι του
- ο δικηγόρος το ρητορεύειν,
- ο πολιτικός το ήθος του
- ο δρομέας το πόδι του……ο δρομέας το πόδι του ?
θλιβερό !
κάποιοι άλλοι ξε-χάσαμε :
- ο γιατρός τον όρκο του
- οι πιστοί το θέμα τους
- οι άντρες την τιμή τους
- οι νέοι τα πρότυπα τους
- οι ιερείς το κοινό τους
- το κοινό τους ιερείς του…και
μ’όλα τούτα βαρύναμε και γίναμε ασήκωτοι τόσο
που η φύση στενάζει και αναφανδόν φωνάζει :
«η ράχη μου διαλύεται ,
οι σπόνδυλοι τσακώνονται ο ένας με τον άλλο,
κι’εσείς μόλο που καθόσαστε πάνω στα πονεμένα νεύρα
χτίσατε κιόλας το αυθαίρετο οικοδόμημα- εξαώροφο παρακαλώ
εκεί κοντά στο ιερόν οστούν !
έτσι όπως έγινα αδύναμη παύω να είμαι πια γυναίκα,
γίνομαι ηφαίστειο!
γίνομαι αέριο που πνίγει και που πνίγεται!
γίνομαι παράλυτος δρομέας !
αθλητής με δίχως «θ»..
και επιθυμώ να σας προσφέρω μια παγερά εκδίκηση…..»