Συνταίριασμα

Ψάχνεις να βρεις το «άλλο» , δημιούργημα του μυαλού σου που να’χει πλεονάζοντα προσόντα κατ’αντιστοιχία των δικών σου ανικανοποίητων –ανυπόταχτων επιθυμιών και αναγκών.Το «άλλο» όμως αναζητά κι’εκείνο ένα δικό του «άλλο» που ενδεχομένως να ταυτίζει κάποιες πτυχές του με μια ή πλέον των δικών σου οριοθετημένων προδιαγραφών.Μπορεί όμως τούτη η ταύτιση , ως ενδεχόμενο να μη συμβεί εξάπαντος ή να συμβαίνει συνεχώς.

Υποθέτω λοιπόν πως η συχνότητα εμφανίσεως μιας (ή καμίας) ή και παραπάνω πιθανότητας ταύτισης των επιθυμιών δυο διαφορετικών «άλλων» , είναι συνισταμένη του αν και κατά πόσο το «εγώ» του καθενός επιθυμεί ή όχι να ταυτιστεί με τον «άλλο» , αλλά και άλλων μικρότερων (ουχί υποδεέστερων) παραγόντων όπως π.χ. η πρότερη καταπόνηση του «εγώ» , το αν υπάρχουν γονιδιακοί παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά την αναδίπλωσή του κ.α.

Εφόσον λοιπόν το επιθυμούμε μπορούμε να ταυτιστούμε με τον «άλλο» κατανοώντας βεβαίως πως η ταύτιση δεν θα είναι απόλυτη λόγω της δεδομένης ασυμμετρίας – αστάθειας του οριζόμενου ως υπαρκτό .Υπό αυτό τον όρο μπορούμε ακολούθως να απολαμβάνουμε τέρψη και ικανοποίηση αν και εφόσον δεν την αναζητούμε λαίμαργα ή με υπερθετική επιθυμία- βουλιμία.

Κινδυνολογώντας  (για άλλη μια φορά) θα έλεγα πως η μεγαλύτερη τέρψη είναι αυτή την οποία προσαρμόζουμε ευκολότερα και ταχύτερα στις ήδη προεπιλεγμένες συνιστώσες των επιθυμιών μας (τούτο συνιστά και προθάλαμο στην κατάκτηση της ακριβοθώρητης ευτυχίας).