Ιδού το πρόβλημα,ζητείται λύση..

Οι διαδικασίες θα συνεχιστούν όπως προβλέπεται.
Εμείς θα ακολουθούμε το " δεδικασμένο του χαμελαίοντα"..
Δεδομένο ουδένα...
Επανερχόμεθα στη ρευστότητα του Ηρακλείτου.
1ο  :  ο φόβος μιας επερχόμενης οικονομικής καταστροφής
         ενισχύει τη δυναμική μας ,
         διεγείρει τη φαντασία μας ,
         αποδεικνύει τις αντοχές μας.
2ο : Ένας αιφνίδιος θάνατος ανατρέπει τις περισσότερες εκδοχές
       διότι η πορεία συνυπολογίζεται ως εγχείρημα ομαδικό.
       Ένας θάνατος ποτέ δεν υπολογίζεται ως ενδεχόμενο διότι αποδυναμώνει,
       εξασθενεί τις απαντοχές μας.
3ο : Τα ενδεχόμενα δεν είναι πάντα αρνητικά.
       Οι εκδοχές ιεραρχούνται πρωτίστως ξεκινώντας απο τις αρνητικές
       και εν συνεχεία οι θετικές.
Εν κατακλείδι , ακροβατούμε πάνω σ'ένα αγαπημένο ενδεχόμενο το οποίο και έχουμε
επιλέξει προκειμένου να τιτλοφορήσουμε τον παρόν βίο μας.Εν συνεχεία-τις περισσότερες φορές γινόμαστε ένα με αυτό το προεπιλεγμένο ενδεχόμενο και ξεχνούμε την ύπαρξη των υπολοίπων -μη
επιλεγμένων ενδεχομένων.
Εδώ ακριβώς εντοπίζεται η εστία του προβλήματος.
Δεδομένου ότι αυτή η ίδια η αμφισβήτηση των υπολοίπων ενδεχομένων (ή έστω η θεωρητική ελαχιστοποίηση
των πιθανοτήτων εμφανίσεως των ) , μας κάνει ευάλωτους ,μωρούς ,ευκολόπιστους , εγωιστές και κολασμένους.