Καλο-καίρι Σεπτέμβρη μήνα ή μήπως όχι ? Ότι και να'ναι Ευτυχώς !

Φαίνεται πως
κάποιος κάτι άφησε εδώ
τόσο σπουδαίο
όσο κι'ο ίδιος.

Ενεός θαυμάζετε
τη φυσική ομορφιά
του τοπίου
και μακραίνω
μη σας ταράξω τη θεσπέσια ηρεμία...
Τι θέαμα !

Ο ήλιος δε λέει να μαζευτεί...
Κι'όσο μπερδεύεσαι εσύ να
μου ξηγήσεις τι εποχή διανύουμε
άλλο τόσο κι'εγώ αναρωτιέμαι...

αυτή τη θάλασσα
και κάπου αλλού την είδα,
θαρρώ πως τούτη η γή  η εβλογημένη
ομοιάζει στα σημεία της...

Σκοπό είχα να θαυμάσω
τις εικόνες της φύσεως
μα δε χορταίνω,
και σα θεριό αδάμαστο η ψυχή μου
ζητά να γίνει ένα
με τα κύμματα,τον ήλιο
την άμμοκαι μ'όλα όσα
δεν προφταίνω να θαυμάζω...

Πνιχτά κραυγάζω : είμαι όπως μ'έκανε η γή μου...
αν ήταν να γεννιόμουν αλλού ,
θα είχα άλλα μέσα μου
δε θα με κράταγε α-νόητα ούτε ο ήλιος
ούτε η θάλασσα, ούτε το πράσινο χορτάρι και
τα δέντρα που φυτρώνουν απο μόνα τους,
λεύτερα,
έτσι όπως έμαθα να ζώ.

Έρχεται η νύχτα
να! πάλι το ίδιο ηλιοβασίλεμα!
πόσες εικόνες στο μυαλό μου !
τι πλούτος θεάματος !
θαρρώ πως είμαι ευτυχής εδώ που είμαι,
θα μείνω κι'άλλο
όσο τραβάει η ψυχή μου,
κι'άς περιμένει ο μαύρος χαρτοφύλακας
στο δεύτερο συρτάρι του γραφείου μου,
έτσι όπως πάω  θα τον στήσω για πολύ!