Σε βλέπω κάτου εκεί σκυμμένο
να είσαι πάντα μοναχός σου
κι'όταν σου λένε : "δες πως είσαι!"
ν'αποποιείσαι το σταυρό σου.
Σε βλέπω σ'ένα σπίτι έρημο
να λες πως έχτισες παλάτια
μα όσο κι'αν δε σε πιστεύω
είσαι θεός στα δυο μου μάτια.
Λυπούμαι που δε θα μπορέσω
όσα αξίζεις να σου δώσω
μα κι'αν ακόμα δε στο λέω
πάντα θα σ'αγαπάω τόσο.
Στενοχωριέμαι όταν βλέπω
να χάνεις πράγματα δικά σου
μα όσο κι'άν κάνεις πως δε βλέπεις
είμαι κομμάτι απ'την καρδιά σου.
Κι'όλο νομίζεις σε δικάζω
σε κρίνω και σε κατακρίνω
συγχωρεσέ με όμως πατέρα
για όλα όσα δε σου δίνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου