Μια καντάδα θέλει ο έρωτας κι'άς είναι η κιθάρα ξεκούρδιστη ...
Ο ευγενής παραχωρεί τη σειρά του , ο αγενής δεν την παίρνει
απλώς αλλά την αρπάζει...
Απλώς είμαι διαφορετική, μα δε σε απειλώ...
Δεν υπάρχει επιτυχία σε μια σχέση, ευτυχία υπάρχει...
Οι λαμπερές σκέψεις οφείλονται στη λιακάδα του μυαλού μας,
οι σκοτεινές σκέψεις περιμένουν τη σειρά τους να βγούν στο φώς και να λάμψουν...
κι'όσο για τα τζιτζίκια...έχουν κι'αυτά το βασανό τους.
4 σχόλια:
H μοίρα του (της) ευγενή (ευγενούς) είναι ακριβώς αυτή που περιγράφεις ...
Επίτρεψέ μου να προσθέσω κάτι, με ... ανεπίτρεπτο ίσως θράσος.
Αν κάποιος-α δεν ενδιαφέρεται, απλά φεύγουμε ... είναι (σχεδόν πάντα) μάταια η σχετική σπατάλη χρόνου ! Kι' αυτό γιατί ελάχιστοι-ες νιάζονται για την τυχόν "λάμψη" του μυαλού μας ... νόμος (δυστυχώς !)
Εverybody's gotta learn sometime
Kαλό σου σ/κ Alex !
:)
τουλάχιστο πρίν φύγει κανείς ας χαμογελάσει !
δεν είναι αστείο, υπάρχουν αγέλαστοι άνθρωποι negentropist !
αντεύχομαι αγαπητέ !
Μα αυτή ακριβώς την καντάδα
δεν αποζητά ο έρωτας, Alex;
Την καντάδα με την ξεκούρδιστη κιθάρα...
Γιατί αυτό ακριβώς κάνει ο έρωτας.
Μας ξεκουρδίζει...
Με βρίσκεις (μόνο) σύμφωνη !!
Δημοσίευση σχολίου